cmentarz

Magistrat miasta Wilna wyznaczył na ten cel powierzchnię 3,51 ha przy drodze z Popławów do Rybiszek na przedmieściu zwanym Rossa. W 1820 roku misjonarze otoczyli cmentarz murowanym ogrodzeniem. W 1841 roku zbudowano kaplicę w stylu gotyckim. Obok kaplicy były katakumby, które zostały zniszczone

Dzień przed i dzień po 1 listopada na cmentarze przychodzą nieprzebrane tłumy. Ale nawet wtedy panuje cisza. Ludzie stawiają znicze i to one dają później niesamowitą łunę nad nekropoliami. Ale na cmentarze warto przychodzić nie tylko w Zaduszki, nie tylko dla naszych bliskich, którzy tam spoczywają

W XVI wieku na Kanonii czy cmentarzyku przy Brzozowej pogrzeb był rzadkością. Chyba że miasto nawiedziło akurat "morowe powietrze", zmarłych chowano wówczas z częstotliwością równą pogrzebom na współczesnej Wólce Węglowej. W roku koronacji Poniatowskiego (1764) na cmentarzach w obrębie

Lwów - Cmentarz Łyczakowski Każdy, kto przyjeżdża do Lwowa, a czuje się Polakiem, odwiedza to miejsce. Liczący ponad 200 lat Cmentarz Łyczakowski to fragment historii naszego kraju. Teraz, przed Świętem Zmarłych szczególnie warto tu przyjechać. Łyczaków lwowiakom kojarzył się przede wszystkim

Zgodnie z ówczesnym prawem pozwolenie na założenie cmentarza wydał również biskup płocki Michał Jerzy Poniatowski, pod warunkiem cichego przemarszu konduktów pogrzebowych przez miasto i dostarczania co roku 101 kg łoju do kościoła parafialnego w Skaryszewie. Prace nad przygotowaniem piaszczystych

Cmentarz w rumuńskiej miejscowości Sapanta, położonej w malowniczym regionie Maramuresz, nazywany jest "wesołym cmentarzem". Nagrobki są tu kolorowe (z dominacją niebieskiego), a naiwne obrazki na grobach z dużym poczuciem humoru alegorycznie pokazują zalety i wady zmarłych, ich styl życia

Cmentarz Łyczakowski we Lwowie, Ukraina Choć ze starego miasta we Lwowie na cmentarz Łyczakowski idzie się zaledwie kwadrans, jest to droga przez epoki. W tyle zostają wiekowe kamienice, pokryte patyną kopuły przykościelnych kaplic i brukowane ulice, którymi pod górę wolno suną tramwaje

Weterynarz przy krowie, kobieta siedząca na ławce i dziergająca na drutach skarpetki, dwóch kumpli nad szklaneczkami wysokoprocentowej palinki - na tym cmentarzu o pochowanych opowiadają kolorowe tablice. Dla zmarłych dobrze, bo pamięć o nich wciąż trwa, żyjący bliscy się cieszą, bo wioska ściąga

Konstadt, wdowę po Hermanie, kupcu i filantropie, m.in. fundatorze szpitala, który dziś nosi imię Biegańskiego. Na bocznej ścianie budynku jest kran z bieżącą wodą. Każdy religijny Żyd po wyjściu z cmentarza powinien umyć ręce. W tym budynku można kupić bilety, publikacje o nekropolii i plany cmentarza, a