Boliwia: informacje podstawowe i... kulinaria

Waluta

1 boliwian (boliviano ) = 100 centów (centavos ), 1 dol. = ok. 7,50 boliwiana

Ceny

Bardzo tanio, minimalny koszt jednodniowego pobytu - ok. 7-8 dol.

Klimat

Na obszarze Altiplano - wysokogórski, w Andach - zwrotnikowy, na nizinach wschodniej Boliwii - podrównikowy. Najlepiej przyjechać zimą, w porze suchej, między marcem a listopadem. Dni są zazwyczaj ciepłe i słoneczne, ale na Altiplano temperatura w nocy może spaść poniżej zera. Latem, od listopada do marca, padają deszcze.

Ludność

Połowę 8-milionowej populacji stanowią Indianie Keczua i Ajmara; druga połowa to Metysi i biali. Ponad 70 proc. ludzi żyje na Altiplano.

Języki

Urzędowym jest hiszpański, nie wszyscy jednak potrafią się nim posługiwać. Rdzenni mieszkańcy Boliwii są zazwyczaj dwujęzyczni; językiem ojczystym jest dla nich ajmara - pradawny język Altiplano, lub keczua - język inkaskich najeźdźców.

Religia

Ponad 90 proc. ludności jest wyznania rzymskokatolickiego; katolicyzm jest jednak silnie sprzęgnięty z tradycyjnymi wierzeniami, np. Matka Boska w świadomości Indian stapia się w jedno z prastarym bóstwem ziemskim Pachamamą - Matką Ziemią, której składa się ofiary z liści koki, alkoholu i krwi zwierząt.

Koka

Część kultury i obyczajowości Indian od niepamiętnych czasów. Liście koki (nie mylić z kokainą!) żuje się lub zaparza. Są znakomitym, cenionym przez medycynę ludową remedium na chorobę wysokościową, choroby żołądka, ból głowy, głód, zmęczenie itp. W La Paz przy Calle Linares 906 mieści się Muzeum Koki (Museo de la Coca).

Kuchnia

saltenas - boliwijska specjalność: placki mięsno-warzywne z ziemniakami, jajkami, oliwkami i rodzynkami

empanadas - rodzaj pierogów nadzianych mięsem (empanadas de carne , pollo ) lub serem (empanadas de queso )

humitas i tamales - placki z mąki kukurydzianej z dodatkiem sera, mięsa lub warzyw

chupe i chaque - gęste, zazwyczaj pikantne zupy na bazie mięsa, warzyw i ziaren zbóż przyprawione czosnkiem i kminkiem

chuno - suszone ziemniaki

quinoa - zwane zbożem Inków, uprawia się w Andach od tysięcy lat, przypomina proso; ostatnio zrobiło się w Europie głośno o jego niezwykłych właściwościach odżywczych.