Stolica: Bejrut
Waluta: funt libański (LL), 1 LL = 100 piastrów; 1 USD = 1500 LL
Język urzędowy: arabski
Inne języki: francuski, angielski
Uwaga: W związku z utrzymującą się od dłuższego czasu niestabilną sytuacją wewnętrzną w Republice Libańskiej Ministerstwo Spraw Zagranicznych zaleca obywatelom polskim powstrzymanie się od wyjazdów do tego państwa do czasu pełnej normalizacji.
WIZA, PRZEPISY WJAZDOWE
PRZEPISY CELNE
PRZEPISY PRAWNE
MELDUNEK
UBEZPIECZENIE
SZCZEPIENIA, SŁUŻBA ZDROWIA
INFORMACJE DLA KIEROWCÓW
PODRÓŻOWANIE PO KRAJU
BEZPIECZEŃSTWO
RELIGIA, OBYCZAJE
ŚWIĘTA
PRZYDATNE INFORMACJE
Od 2002 r. obywatele polscy udający się do Libanu w celach turystycznych mogą otrzymać na granicy miesięczną wizę pobytową, która jest bez problemu przedłużana do 3 miesięcy. Mimo że przepis mówi o bezpłatnych wizach, w praktyce władze libańskie pobierają opłatę skarbową w wysokości 33 USD (50 000 LL) za wizę na okres jednego miesiąca oraz 17 USD za wizę do 15 dni (na granicy należy wykupić znaczki skarbowe). Przy składaniu aplikacji wizowej w Ambasadzie Libanu wskazane jest przedstawienie rezerwacji hotelowej bądź zaproszenia od obywatela Libanu z kserokopią pierwszej strony jego paszportu. Wizę zbiorową dla grupy powyżej 8 osób (grupy turystyczne, sportowcy) można uzyskać po wcześniejszym otrzymaniu zgody S Générale. Wizę uprawniającą do pracy można uzyskać tylko w Ambasadzie Libanu w Warszawie po uprzednim otrzymaniu zgody libańskiego Ministerstwa Pracy. Zgodę na pobyt stały mogą uzyskać cudzoziemcy mający zezwolenie na pracę (minimum 6 miesięcy), żony lub małżonkowie obywateli libańskich i Palestyńczyków rezydujących w Libanie od 1948 r., cudzoziemcy studiujący na miejscowych uczelniach, duchowni skierowani na misje itp. Wizy tranzytowe na 48 godzin wydawane są bezpłatnie. Od kobiet w wieku 17-30 lat przy wjeździe do Libanu wymaga się podania dokładnego adresu pobytu, okazania biletu powrotnego, a reté Générale na wjazd (tzw. promesa wjazdowa), a także zgody S Praktycznie nie mają one możliwości uzyskania wizy wjazdowej na granicy, z wyjątkiem portu lotniczego w Bejrucie. Z tego powodu powinny one uzyskać wizę przed podróżą do Libanu. Trudności z uzyskaniem wizy mogą mieć także kobiety, które wcześniej pracowały w Libanie jako artystki i masażystki - są one obowiązane uzyskać zgodę S Générale. Przy wjeździe turyści wypełniają karty przekroczenia granicy z danymi osobowymi. Szczególnie ważne jest, aby podany adres pobytu w Libanie był zgodny z rzeczywistym. W przypadku zmiany miejsca pobytu należy niezwłocznie powiadomić o tym kompetentne władze, gdyż w przeciwnym razie służby graniczne mają prawo do deportacji lub zatrzymania do wyjaśnienia. Wymogi te (dokładne podawanie adresu pobytu w Libanie, posiadanie biletu powrotnego na termin określony) nie dotyczą następujących kategorii osób: a) żon obywateli libańskich, uchodźców palestyńskich oraz żon obywateli syryjskich, które wcześniej nie pracowały w Libanie jako artystki lub masażystki (po przedstawieniu aktu małżeństwa); b) kobiet, które nigdy nie pracowały w Libanie jako artystki lub masażystki i podróżują w towarzystwie jednego z rodziców, rodzeństwa, męża lub dzieci; c) matek żon obywateli libańskich (po przedstawieniu dokumentu potwierdzającego pokrewieństwo); d) kobiet wchodzących w skład oficjalnych delegacji oraz legitymujących się paszportami służbowymi lub dyplomatycznymi. Przy wjeździe wymagany jest 6-miesięczny okres ważności paszportu. Osoby, które w paszportach mają potwierdzenie pobytu w Izraelu, nie mogą wjechać do Libanu. Nie ma obowiązku udokumentowania odpowiednich środków finansowych na czas pobytu.
Nie ma ograniczeń we wwożeniu, wymianie i wywożeniu pieniędzy. Libańskie prawo celne jest liberalne, trzeba jednak pamiętać, że nie wolno wwozić ani wywozić bez specjalnych zezwoleń broni palnej. Obowiązuje całkowity zakaz wywozu oliwy z oliwek. Inne przepisy celne nie odbiegają od standardowych. Przy wyjeździe z Libanu obcokrajowiec ma możliwość uzyskania zwrotu 10-procentowego podatku VAT za towary kupione w Libanie o wartości powyżej 200 USD po przedstawieniu faktury VAT. Na granicy urzędy celne pobierają kwotę gwarancyjną w wysokości 3500 USD od samochodu osobowego i 750 USD od motocykla. Kwota ta jest w całości zwracana właścicielowi przez ten sam urząd celny przy wyjeździe pod warunkiem bezwypadkowej jazdy. Obowiązuje zakaz używania w celach prywatnych samochodów z silnikiem wysokoprężnym.
Posiadanie narkotyków i handel nimi są surowo karane.
Nie ma obowiązku meldunkowego.
Polisy polskich firm ubezpieczeniowych nie są honorowane.
Nie występują zagrożenia sanitarno-epidemiologiczne i nie ma obowiązku szczepień. Zalecane jest spożywanie wody z wodociągów miejskich po przegotowaniu bądź wody mineralnej. Dostęp do opieki medycznej jest łatwy, jednak wiąże się ze stosunkowo wysokimi opłatami. Koszt wizyty lekarskiej wynosi od 40 do 50 USD (bez badań uzupełniających). Doba w szpitalu kosztuje od 150 do 200 USD. Podstawowe lekarstwa są dostępne bez recepty.
Uznawane jest międzynarodowe prawo jazdy, natomiast polskie jest honorowane przez 3 miesiące od wjazdu. Należy obowiązkowo ubezpieczyć samochód od odpowiedzialności cywilnej.
Generalnie nie ma ograniczeń, ale należy zachować szczególną ostrożność w strefie graniczącej z Izraelem. Wchodzenie na teren obozów uchodźców palestyńskich nie jest wskazane ze względów bezpieczeństwa i wymaga zgody miejscowych władz.
W związku z działaniami wojennymi (12.07-14.08.2006 r.) na południu Libanu (od linii rzeki Litani do granicy z Izraelem) zaleca się korzystanie wyłącznie z dróg publicznych z uwagi na zagrożenie minami i niewypałami. Zagrożenie przestępczością nie występuje, choć zdarzają się przypadki okradania cudzoziemców. Należy ograniczyć poruszanie się po terenach zamieszkanych przez radykalne społeczności muzułmańskie.
Z uwagi na różnorodność religijną nie obowiązują jednolite normy zwyczajowe.
Oficjalnie dniem wolnym od pracy jest niedziela. W miastach, w których przeważa ludność muzułmańska (Baalbeck, Tyr, Saida, Tripoli), dniem wolnym jest piątek.
Praktycznie wszędzie można dokonywać transakcji w dolarach amerykańskich.