Dotychczas świątynię remontowano tylko z zewnątrz. Teraz, podczas trwających dwa lata prac, odrestaurowano wszystkie ołtarze, ściany, posadzki, obrazy, malowidła, meble, a także zakrystię i kapitularz. Konserwatorom udało się uratować zniszczony po wojnie marmurowy sarkofag, odkryli też pochodzący z XVI w. obraz Matki Bożej z aniołami (był na nim naklejony inny).
W trójnawowym wnętrzu znajduje się 16 potężnych czerwonych kolumn (nad kapitelami - 12 figur apostołów) oraz 17-metrowy ołtarz główny projektu Pompeo Ferrariego. W nim rokokowe pozłacane tabernakulum i obraz Szymona Czechowicza z 1756 r. przedstawiający patrona fary - św. Stanisława Biskupa wskrzeszającego Piotrowina. Pseudokopuła z 1949 r. jest dziełem Stanisława Wróblewskiego. W świątyni znajduje się też koronowany na prawie papieskim w 1961 r. obraz Matki Boskiej Nieustającej Pomocy, kopia ikony z 1952 r.
Ten pojezuicki barokowy kościół powstał w latach 1651-1705, tuż obok poprzedniego, drewnianego, spalonego podczas potopu szwedzkiego (obecnie plac Kolegiacki). Słynie z bezcennych organów będących dziełem Friedricha Ladegasta - najlepszego organmistrza Europy końca XIX w. (połowę ich ceny - 4 tys. talarów - uiściła anonimowo starsza kobieta). Podczas II wojny światowej Niemcy zniszczyli wyposażenie kościoła (ławki, konfesjonały, ambonę) i utworzyli w nim magazyn.
W kościele odprawiane są msze św. w dniach ważnych rocznic narodowych, a od 1937 r. (Międzynarodowy Kongres Eucharystyczny ku czci Chrystusa Króla) odbywa się całoroczna adoracja Najświętszego Sakramentu. Przy parafii działa Ruch Eucharystyczny Młodych, chór i biblioteka parafialna. W lipcu i sierpniu od poniedziałku do soboty odbywają się tu koncerty organowe.
