Archeolodzy dotarli do niej już w sierpniu, gdy zaczęli drążyć niezbadaną dotąd część wzgórza obok siedziby cesarza Augusta. Grota ma 9 m wysokości i 7,5 m szerokości, na marmurowym suficie widnieje rysunek białego orła (jego znaczenie nie jest na razie znane). Według legendy bliźniacy Romulus i Remus żyli w VIII w. p.n.e., byli wnukami Numitora, króla miasta Alba Longa (dziś Castel Gandolfo). Brat Numitora Amulius dokonał zamachu stanu, uwięził króla, a jego córce Rei Sylwii nakazał zostać westalką i żyć w celibacie. Ta jednak zaszła w ciążę i urodziła bliźnięta - Romulusa i Remusa, ich ojcem był bóg Mars. Amulius kazał utopić dzieci w rzece. Jednak koszyk popłynął z prądem i utknął w jednej z zatoczek, gdzie znalazła go wilczyca. Dorośli Romulus i Remus przywrócili na tron prawowitego władcę. Swoją siedzibę założyli na siedmiu wzgórzach nad Tybrem.