Godzinami można wędrować po gwarnych, wąskich uliczkach, gubiąc się i odnajdując w ich gąszczu, i podziwiać mnogość towarów, bogactwo kolorów, wzorów i zapachów. Mnie urzekła otwartość i przychylność irańskich kupców.
Podczas popołudniowego spaceru na jednej z wystaw zobaczyłem niewielki, ręcznie malowany wazonik. Jak wszystkie inne towary utrzymany był w charakterystycznej, niebieskiej tonacji, ale wyróżniał się precyzją wykonania i bogactwem wzorów. Wiedziony ciekawością postanowiłem zajrzeć do środka. Sprzedawca Ahmed nie tylko pokazał mi upatrzony wazonik, ale poczęstował herbatą, oprowadził po warsztacie i opowiedział, jak tworzy się takie dzieła sztuki.
Przypadek sprawił, że dwa lata później znów wybierałem się do Iranu. Przygotowując się do podróży, zajrzałem do albumu ze zdjęciami. Wśród wielu kolorowych fotografii dostrzegłem jedną zrobioną w sklepie w Esfahanie (zupełnie o niej zapomniałem) - wspólnie z Ahmedem trzymamy mój zakup. Postanowiłem zabrać zdjęcie i wręczyć miłemu kupcowi.
Bez kłopotu odnalazłem właściwy sklep, ale zamiast Ahmeda był jego syn. Gdy ujrzał fotografię ojca, ogromnie się ucieszył i postanowił wynagrodzić mój trud - wręczył mi niewielki niebieski talerzyk. Po powrocie okazało się, że idealnie komponuje się z zakupionym przeze mnie wcześniej wazonikiem.
