Byczyna
Ta mało znana w kraju miejscowość na Wyżynie Śląskiej położona jest prawie na granicy województwa opolskiego z łódzkim, przy szosie nr 43, pomiędzy Kępnem na północy (27 km) a Kluczborkiem (15 km) od południa.
W Byczynie szczególnie przykuwa uwagę średniowieczny układ urbanistyczny. To po Paczkowie, też zresztą w Opolskiem, drugie Carcassonne w Polsce!
Miasteczko jest niewielkie, liczy dziś około 4 tys. mieszkańców. Staropolskie słowo "byczyna" oznaczało miejsce hodowli bydła. Prawa miejskie nadał mu ponoć książę Henryk I Brodaty w 1228 r., ale miejscowość znana już była sto lat wcześniej. Leżała na ruchliwym szlaku handlowym z Poznania na Górny Śląsk.
Historia
Miasto zasłynęło ze stoczonej 24 stycznia 1588 roku bitwy wojsk polskich kanclerza i hetmana wielkiego koronnego Jana Zamoyskiego z wojskami austriackiego pretendenta do korony polskiej arcyksięcia Maksymiliana (po śmierci króla Stefana Batorego); księcia wzięto wówczas do niewoli. Od 1675 r. Byczyna znalazła się we władaniu monarchii habsburskiej. Ale aż do końca XVIII w. przeważał tu żywioł słowiański, a kroniki miejskie prowadzone były w języku polskim. W XIX w. poprowadzono tędy linię kolejową z Ostrowa Wielkopolskiego do Kluczborka.
Znacznym zniszczeniom uległo miasto w styczniu 1945 r. Ówczesne rany zostały zaleczone.
Mury obronne
Dziś uwagę zwraca niepowtarzalna atmosfera miasta - zabytku otoczonego średniowiecznymi, XV-XVI-wiecznymi ceglanymi murami obronnymi; wzdłuż murów po zewnętrznej ich stronie biegnie szlak spacerowy urozmaicony latem parkową zielenią. We fragmencie zachowanej fosy rzucają się pstrągi! Obwarowania przerywają dwie wyniosłe wieże bramne: od wschodu tzw. Polska, a od zachodu - Niemiecka. W południowej części murów wznosi się jeszcze baszta Piaskowa.
Rynek
W centrum miasteczka usytuowany jest Rynek, po środku którego wznosi się piękny ratusz z XV-XVI w., przebudowany później w stylu barokowo-klasycystycznym; uwagę zwraca bogato zdobiony portal za kartuszami zawierającymi herby Byczyny i księstwa brzeskiego. Wewnątrz ratusza oprócz biur rajców miejskich i urzędników znalazło się także regionalne muzeum.
W Rynku oraz przy sąsiednich uliczkach, szczególnie przy ul. Okrężnej i Floriańskiej, znajdziemy wiele zabytkowych domów, przeważnie z XVIII i XIX w., również secesyjnych. Zachowały się także dwa cenne kościoły: potężny ceglany, gotycki z końca XIV w. (z wnętrzem neogotyckim z końca XIX w.), dziś ewangelicko-augsburski oraz skromniejszy wielkością, barokowy z II poł. XVIII w., rzymsko-katolicki.
Zanocować można w Hotelu Grodzkim (gdzie również jest restauracja); w podziemiach ratusza stylowa kawiarnia Hetmańska.
