Więcej informacji na temat aktualnych wydarzeń znajdziesz na stronie głównej Gazeta.pl
"Pociąg (...) przyjedzie z opóźnieniem około 10 minut. Opóźnienie może ulec zmianie". Tylko 10 minut? Miła niespodzianka. Wchodzę do wagonu numer 13 z pogodnym nastawieniem, które po dłuższej chwili zderza się z falą chłodu. Dwa fotele dalej - całkowity mróz. "Proszę pana, ja się nie patyczkuję. Po co były te podwyżki cen biletów - żebyście teraz oszczędzali na ogrzewaniu?". Konduktor odchodzi. Pani Anna zakłada kurtkę. Pasażerowie milczą.
Zimna wojna
23 styczeń, katowicki dworzec PKP. Wchodzę do pociągu, spodziewając się spokojnej, porannej podróży. Chwila na książkę i niespokojny sen. Podróżni o tej porze najczęściej są wyciszeni, niektórzy sennym wzrokiem wypatrują barwnych widoków za oknem. Ale nie pani Anna, która po 7:00 rano w bojowym nastroju stara się doprosić członka drużyny konduktorskiej o okiełznanie lodowatego nawiewu, który hula po pociągu PKP Intercity i mrozi ludziom dłonie. Kiedy wysiadamy we Wrocławiu, dopinam ciaśniej kurtkę, rozgrzewam skostniałe palce i pytam ją o kulisy tej "zimnej wojny".
W chowanego
- Weszłam do wagonu numer 13, miejsce 16. Siedzę przy oknie i nagle czuję napływ zimnego, wręcz lodowatego powietrza. Minęło kilka chwil, zaczęło mnie boleć całe ramię od tego zimna, kichałam. W którymś momencie poszłam poszukać konduktora - podniesionym głosem oznajmiłam, że jest zimno. I co? Ten pan najpierw wszedł, później celowo zawrócił na mój widok i za kilka minut dopiero przyszedł ponownie. Zawołałam go i znowu zwróciłam uwagę na zimny nawiew. "Przecież cały czas tak jest", "Następnym razem można wybrać inne miejsce - taka rada na przyszłość" - powiedział. Mimo to na jakiś czas chłód ustał - opowiada pani Anna.
No właśnie. Na jakiś czas.
Błędne koło
- Później to samo - lodowate powietrze. Narzuciłam na siebie kurtkę i kiedy konduktor znowu przechodził, zwróciłam mu uwagę. Nie wiem, co odpowiedział, bo nawet się nie zatrzymał, tylko coś mruknął pod nosem i poszedł. Później na chwilę zrobiło się cieplej.
"Mogła pani wybrać inne miejsce" - powiedzieliby niektórzy, na co pani Anna odpowiada:
Przepraszam bardzo, ale idąc do kasy, nie wybieram sobie miejsca. A nawet jeśli - może ja lubię siedzieć przy oknie? Co nie oznacza, że kupując bilet - jeszcze po takich wysokich podwyżkach cen - mam być chora tylko dlatego, że oni oszczędzają na ogrzewaniu.
Cała ręka mnie boli z zimna. W którymś momencie musiałam się przykryć kurtką, bo nie dało rady, już tak mnie zawiało. Brak słów. Nawet na sam fakt, że kiedy drugi raz zwracam uwagę, to on [konduktor - przyp. red.] idzie i nie zatrzyma się, nie sprawdzi, tylko burknie coś pod nosem. Tak jest traktowany klient. Klient płaci za bilety i klient ma siedzieć cicho - podsumowuje.
PKP Intercity: wagon był sprawny
Pani Anna nie była jedyną osobą w wagonie, która toczyła nierówną walkę z lodowatym nawiewem - jak widać, bez wsparcia drużyny konduktorskiej. Wystarczyło się rozejrzeć; w prawo - starsza pani zdjęła kurtkę, by okryć się nią jak kocem. Na lewo - podobna sytuacja. Nad błękitnymi siedzeniami zarys puchowych czapek, których większość pasażerów nie ośmieliła się zdjąć.
Skontaktowałam się z rzecznikiem prasowym PKP Intercity z prośbą o wyjaśnienie zaistniałej sytuacji. Zapytałam również o to, czy niska temperatura w pociągach spowodowana jest próbą znalezienia kolejnych oszczędności na ogrzewaniu, czy może stoją za tym inne przesłanki.
- Wagon 13. w składzie pociągu (...), który podróżna za stacją Kędzierzyn-Koźle zgłosiła jako wychłodzony, był sprawny. Konduktor poinformował pasażerkę o działaniu systemu ogrzewania, a także o możliwości zmiany miejsca. Nie otrzymaliśmy innych zgłoszeń ze strony pasażerów dotyczących komfortu podróżowania - tłumaczy Agnieszka Serbeńska z zespołu prasowego PKP Intercity. - Każdy pasażer ma prawo i możliwość złożenia reklamacji - dodaje.
Na prośbę bohaterki tekstu imię zostało zmienione.
