"Niezwykła umiejętność asymilacji". Naukowcy już wiedzą, jak udało się wilkom przetrwać

Ostatnia epoka lodowcowa sprawiła, że większość dużych ssaków wędrujących po terytorium Jukonu w Kanadzie wyginęła. W pierwszej kolejności ginęły duże zwierzęta roślinożerne, a następnie duże drapieżniki, które na nie polowały. Jednymi z największych drapieżników, które przetrwały, to wilki szare (Canis lupus). Jak im się to udało? Naukowcy znaleźli odpowiedź.

Badacze z Kanadyjskiego Muzeum Przyrody zbadali kości i zęby 48 wilków, które na obszarze Jukonu żyły w okresie od 50 do 26 tysięcy lat temu. Porównano je ze szczątkami siedemnastu współcześnie występujących tam osobników.

Umiejętność asymilacji

"Możemy określić zmianę diety, badając ślady zużycia zębów i ślady chemiczne w kościach wilków" - powiedziała paleontolog Zoe Landry z Carleton University w Kanadzie. "Dzięki temu można dowiedzieć się, co zwierzę jadło przez całe życie aż do kilku tygodni przed śmiercią".

Wilki szare żywiły się wówczas wymarłym gatunkiem konia plejstoceńskiego (w 50 proc.), piżmowołami arktycznymi (Ovibos moschatus), owcami jukońskimi (Ovis dalli), reniferami (Rangifer tarandus), a także mamutami włochatymi (Mammuthus primigenius).

Współczesne osobniki mieszkające na terenie Kanady żywią się głównie reniferami (Rangifer tarandus) i łosiami (Alces alces), co jest znaczną zmianą w diecie tych zwierząt. Naukowcy podkreślają umiejętność ich asymilacji do nowych warunków. Biorąc pod uwagę wyginięcie i zmniejszenie liczby innych drapieżników, taki los mógł czekać także i Canis lupus. Te jednak postanowiły znaleźć inne źródło pożywienia i dlatego przetrwały.

Wilki w Kanadzie Alexander Sviridov / shutterstock

Kanadę porosła tajga

Danielle Fraser z Kanadyjskiego Muzeum Przyrody podkreśliła także, że wilki szare wykazały łatwość w dostosowaniu się do zmiany środowiska naturalnego z ekosystemu stepowego na las borealny, czyli taki, który występuje w strefie klimatu umiarkowanego chłodnego. Kanadę porosła bowiem tajga, czyli lasy iglaste. Badaczka zwróciła uwagę, że przeżycie wilków jest ściśle związane z "przetrwaniem gatunków, którymi są w stanie się pożywić".

Według naukowców ma to ważne konsekwencje dla dzisiejszej ochrony przyrody. Chociaż wilki łatwo się przystosowują, mogą przestać istnieć, jeśli ich źródło pożywienia zmniejszy się i nie zostanie niczym zastąpione. Z badań wynika, że należy chronić zarówno łosie, jak i renifery, a także ekosystem, który zamieszkują. Kanadyjska Arktyka jest obecnie poważnie zagrożona zmianami klimatycznymi.

Wyniki badania opublikowano w czasopiśmie "Palaeogeography, Palaeoclimatology, Palaeoecology".

Źródło: sciencealert.com