Gmachy uniwersyteckie otaczają dziedzińce: P. Skargi, M. Poczobutta, Centralny, M. Sarbiewskiego, M. Daukszy, F. Smuglewicza, Arkadowy, W. Gucewicza, A. Mickiewicza, S. Staniewicza, K. Szyrwida, Apteczny.
W 1570 r. powstało w Wilnie kolegium jezuickie, które w 1579 r. król Stefan Batory przekształcił w uniwersytet. W następnych stuleciach nazwa się zmieniała jednak dzięki uczelni Wilno było ważnym ośrodkiem naukowym. Uniwesytet zamkniety został przez włądze carskie po powstaniu styczniowym ale jego istnienie wskrzeszono zaraz po odzyskaniu oprzez Polskę niepodległości, w której do 1939 r. działał jako Uniwerystet Wileńśki im. Stefana Batorego.
Gmachy uniwerytetu otacza 12 dziedzińców. Dla zwiedzających najważniejsze są dziedzińce Wielki i Poczobuta:
Dziedziniec Wielki (Główny)
Główny, najważniejszy i największy, jakby Panteon Uniwersytetu, w galerii którego uwieczniono założycieli Uniwersytetu, mecenatów, słynnych naukowców (króla Stefana Batorego, Piotra Skargę i jednego z braci Śniadeckich) . W skrzydle północnym zachowała się nazwa UW z XVI w. - "Academiae et Universitas Societatis Jesu". Na barwnych freskach - herb UW, portrety mecenatów: Waleriana Protasiewicza, podkanclerza W.K.L. K. L. Sapiehy i innych darczyńców. Nad tym góruje wykwintny barokowy portal kościoła parafialnego św. Jana z XIV w.
Dziedziniec (Poczbuta) Obserwatorium
Na małym, przytulnym dziedzińcu stoi XVIII-wieczny budynek Obserwatorium, ozdobiony symbolami Zodiaku, wersetami łacińskich sentencji , także tą: "Stąd wznosimy się ku gwiazdom" (Hinc itur ad astra). W części zachodniej, z lewej strony, gdzie dawniej była apteka UW oraz aula szkolna prowizorów, umieszczono tablicę pamiątkową z imieniem Rektora i kierownika Obserwatorium UW, członka-korespondenta Francuskiej AN, członka Królewskiego Towarzystwa Astronomicznego w Londynie Marcina Poczobuta. Dziedziniec powstał na miejscu ogrodu, z części zachodniej zachował się dom Mikołaja Jasińskiego w stylu gotyckim z początków XVI w.
