Stańczyki to maleńka wieś położona w województwie warmińsko-mazurskim. W 1918 r. zakończono tam budowę dwóch wiaduktów, miejscowość należała wtedy do Prus Wschodnich i nazywała się Staatshausen. Wiadukty mają około 180 m długości i 36,5 m wysokości, co czyni je jednymi z najwyższych mostów w Polsce.
Swym wyglądem mosty w Stańczykach przypominają rzymskie akwedukty. Wrażenie robią zwłaszcza przęsła wiaduktów, które zostały starannie wyprofilowane. Pod nimi przepływa rzeka Błędzianka. Mosty wznoszono oddzielnie. Najpierw powstał most południowy, a dopiero później most północny.
Nie do końca wiadomo, w jaki sposób je zbudowano. Raczej pewne jest, że most południowy zbudowany został z żelbetu, jednak w kwestii mostu północnego inżynierowie prowadzą spory do dziś. Prawdopodobnie podczas jego budowy zastosowano oryginalną technikę usztywniania betonu za pomocą zatopionych pni drzew i zrezygnowano z metalowych elementów konstrukcyjnych.
Wiadukty miały być częścią linii kolejowej, którą pociągi miały docierać do Olity na Litwie. Budowę komplikowały jednak zawirowania polityczne między Polską a Litwą. Ostatecznie uznano, że linia powstanie, ale biec będzie tylko do stacji Botkuny i będzie jedynie trasą lokalną.
Kolejowy tor położono tylko na jednym z mostów. Pierwszy pociąg przejechał mostem 1 października 1927 r. Początkowo trasę obsługiwały trzy pary pociągów osobowych dziennie. Później zaczęto wozić tędy towary. W latach 40. linią transportowano kamienie, które posłużyły do budowy kwatery Hitlera Wilczy Szaniec w Gierłoży. Ostatecznie tor na moście został rozebrany przez Armię Czerwoną w 1945 r.
Zobacz też: Sowieci chcieli zrobić na złość Niemcom. Zburzyli ich zabytkowy zamek i zbudowali to>>
