Japonia Tokio - atrakcje dzielnicy Ginza
Spacer po tej części Tokio warto zacząć od stacji metra Kyobashi w stronę stacji Ginza drogą Chuo dori, która w weekendy zostaje wyłączona z ruchu samochodowego, stając się "rajem dla pieszych". Blisko siebie stoją tu sklepy takich marek jak Tiffany, Bulgari czy Cartier. Znakiem rozpoznawczym Ginzy jest niewątpliwie skrzyżowanie Chuo dori z Harumi dori. Stoją tu słynne budynki: Mitsukoshi, Wako, San'ai oraz budynek z galerią Nissana.
Niedaleko stoi zwieńczony potężnym neonem cylindryczny szklany budynek San'ai. Choć wzniesiono go pięć dekad temu, San'ai dorimu senta (centrum marzeń) nadal symbolizuje bogactwo i blask Ginzy, rozświetlając nocą najsłynniejsze skrzyżowanie dzielnicy.
Równolegle do Chuo dori biegnie Namiki dori, ulica, na której również obowiązują najnowsze trendy mody. Znajduje się tu filia Wako - Namikikan oferujący odzież, torebki i akcesoria. Tutaj również wznosi się na wysokość 50 m siedziba filii firmy jubilerskiej Mikimoto.
Japonia Tokio - Ginza. Ginza to nie tylko dzielnica słynnych domów handlowych i nowoczesnej architektury. To również centrum teatralne. Przy Sotobori dori mieści się Ginza nogakudo biru. W niepozornym piętrowym budynku z 1972 r. o zakończonych łukiem oknach działa scena teatralna (Ginza nogakudo), na której można oglądać tradycyjne przedstawienia teatru no i kyogen. Znadująca się na siódmym (ósmym według japońskiego systemu) piętrze scena jest niewątpliwie najwyżej położoną sceną teatru no w Japonii.
Japonia Tokio - Ginza. Kabukiza
Miejsce, w którym odbywają się przedstawienia kabuki [tradycyjny teatr japoński - red.] - Kabukizae, jest licznie odwiedzane przez miłośników japońskiego teatru. Pierwszy budynek teatru kabuki w dzielnicy Ginza wykonano z drewna w 1889 r., w odpowiedzi na prężnie działający ruch na rzecz reformowania kabuki. Wyposażony był w największą w Japonii scenę i lampy elektryczne. Konstrukcja spłonęła jednak w pożarze, jaki powstał w wyniku zwarcia elektrycznego. W1925 r. nastąpiło jego ponowne uroczyste otwarcie. Na początku roku 2010 rozpoczął się cykl przedstawień pożegnalnych przed rozpoczęciem planowanej na trzy lata rekonstrukcji budynku.
