Skijoring jest sportem, w którym jeden, dwa lub trzy psy ciągną narciarza. Jest najprostszą dyscypliną sportu zaprzęgowego, ale wymaga bliższego związku z psem niż kojarzące się nam z Laponią powożenie psim zaprzęgiem. Skijoring zapoczątkowali prawdopodobnie Skandynawowie, którzy wrócili z Alaski przywożąc ze sobą psy zaprzęgowe. Skijoring to także jazda na nartach za koniem.
Zaprzężony w specjalne szelki pies jest przypięty do uprzęży umocowanej na pasie biodrowym właściciela i ciągnie go na linie z amortyzatorem tłumiącym szarpnięcia.
Skijoring może być uprawiany przez każdego, kto posiada podstawowe umiejętności narciarskie i posiada przynajmniej średniej wielkości (>20kg) psa, chętnego do zabawy i biegania. Rasa nie jest istotna. Skijoring nie jest drogi, szczególnie jeśli już ma się narty, buty i kijki. Wtedy wystarczy kupić pas, linę i uprząż - w specjalistycznych sklepach to wydatek około 250 zł. Każdy rodzaj nart do biegania nadaje się do uprawiania skijoringu. Z powodu niebezpieczeństwa skaleczenia psa nie poleca się jedynie nart ze stalowymi krawędziami.
Skijoring można uprawiać rekreacyjnie albo w ramach profesjonalnego sportu. Na całym świecie (także w Polsce) organizowane są wyścigi w skikjoringu. Narciarze i psy ścigają się w kilku kategoriach: sprint, wyścig długodystansowy i wyścig leśny. Najczęściej wyścigi skikjoringu rozgrywane są przy okazji zawodów psich zaprzęgów.
Skijoring to jednak przede wszystkim świetna zabawa dla ludzi i psów, które uwielbiają bieganie. W Stanach Zjednoczonych skijoring jest już na tyle popularny, że można zapisać się na kurs skijoringu.
Przyuczenie psa do ciągnięcia ciężaru należy rozpoczynać od krótkich prób. Należy też pamiętać, że bieganie z obciążeniem to dla psa zwiększony wysiłek. Dlatego w okresie takich biegów powinien otrzymywać odpowiednią, energetyczną porcję pożywienia.