Pałac Kultury. Miejsca niedostępne dla zwiedzających

W Pałacu jest wiele miejsc niedostępnych dla zwiedzających. Piwnice mogą oglądać tylko żyjące tam koty. Iglicę - wyłącznie konserwatorzy znajdujących się na niej urządzeń nadawczych. Za to wszyscy mogą wjechać na taras widokowy i popatrzeć na panoramę miasta.

Piwnice

O podziemiach Pałacu opowiada się legendy. W czasach PRL-u powtarzano plotkę o tajnych lochach Urzędu Bezpieczeństwa, przeciwatomowych schronach dla najważniejszych działaczy PZPR oraz tunelach łączących PKiN z Domem Partii i rampą kolejową. Wszystko to bujdy. Gmach ma zaledwie dwie podziemne kondygnacje. Wyższa pełna jest rur, kabli i urządzeń klimatyzacyjnych, bez których Pałac nie mógłby funkcjonować. Piwnice pod wieżą łączą się z tymi pod czterema bocznymi skrzydłami i Salą Kongresową. Niższe piętro znajduje się jedynie pod częścią wieżową budynku - to długi pusty korytarz. Tutaj królują pałacowe koty. Są zadbane i mają własną opiekunkę.

Iglica

Ostra iglica pałacowa to dziś jedna wielka antena radiowa i telewizyjna. Już w 1956 r. ten najwyższy w Polsce gmach zaczęto wykorzystywać do emisji sygnałów Polskiego Radia. Dziś nadaje z niego wiele publicznych i prywatnych stacji. W pobliżu iglicy jest bardzo silne promieniowanie, dlatego zwiedzający gmach nie mają wstępu powyżej 30. piętra. Kronikarka PKiN-u Hanna Szczubełek pamięta, co się przytrafiło jednemu z dyrektorów budynku, który nie zachował ostrożności. - Wewnątrz iglicy jest pusta przestrzeń i drabina. Dyrektor chciał po niej wejść na samą górę. Robił to przy włączonych urządzeniach nadawczych, przez następne trzy dni chorował. My po krótkiej wizycie mieliśmy poważne problemy z błędnikiem.

Największy zegar w Polsce

W 2000 r. na wieży Pałacu Kultury i Nauki pojawił się zegar milenijny. Wskazówki uruchomił w sylwestra ówczesny prezydent Warszawy Paweł Piskorski. Tarcze umieszczono na wysokości 165 m, ponad niedostępnym dla zwiedzających tarasem 42. piętra. Był to wówczas najwyżej zainstalowany zegar wieżowy świata.

Tarasy

Wejścia do nich trudno odnaleźć - znajdują się w narożnych pokojach biurowych na XV piętrze. Wchodzi się na nie przez drzwi przypominające wejścia do składzików na szczotki. Tymczasem za nimi otwierają się ogromne dwukondygnacyjne tarasy o powierzchni boiska do siatkówki. Wieńczą narożne baszty wieżowca. Od dawna nieremontowane, są w kiepskim stanie. Trzeba tu uważać na każdy krok. Z bliska widać rozsypujące się fragmenty attyk.

Pomieszczenia Polskiej Akademii Nauk

W wieży między XXIV a XXVI piętrem znajdziemy reprezentacyjne pomieszczenia Polskiej Akademii Nauk. Wnętrza wypełniają wspaniałe meble zaprojektowane przez znanych polskich architektów. Ich formy sprawiają wrażenie kontynuacji estetyki lat 30., posypanych jedynie cienką panierką socrealizmu. Sala 2402 na XXIV piętrze służy jako miejsce posiedzeń. Jej wnętrza są dziełem zespołu architektów z Wydziału Architektury Wnętrz w Poznaniu. Łatwo wyczuć w nich atmosferę stylu stolarskiego popularnego w XVII w. w północnej Europie.

Czytaj więcej w Spacerownikach Warszawskich - część I i II