Fajka wodna

Jako szisza znana m.in. w Tunezji, jako galjan występuje w Iranie, jako nargile w Turcji.

Wywodzi się z terenów Indii. Początkowo miała formę bardzo prostą - jej główny element, do którego nalewa się wodę, stanowił pusty owoc kokosu, potem gliniana amforka. Przez Iran dotarła do Turcji, gdzie ostatecznie została udoskonalona. Przyjęła się w wielu krajach Wschodu i świata arabskiego. Z Arabami dotarła do Andaluzji, obecnie coraz bardziej popularna od Londynu po Bielsko-Białą. Dziś największym wytwórcą wodnych fajek jest Egipt.