Zwierzęta, których raczej nie spotkasz oko w oko. 10 ze 100 gatunków najbardziej zagrożonych wyginięciem

W ostatnich dekadach XX wieku populacja rzecznych delfinów, endemicznego gatunku  występującego w rzece Jangcy w Chinach, z kilkuset osobników spadła do zera. Naukowcy biją na alarm, że podobny los może spotkać innego wodnego ssaka - najmniejszego na świecie, zamieszkującego płytkie wody Zatoki Kalifornijskiej i deltę rzeki Kolorado w Meksyku morświna kalifornijskiego.

Głównym zagrożeniem dla tego gatunku są przypadkowe odłowy w sieci rybackie, co spotyka najczęściej młode osobniki. Niestety wprowadzenie zakazu prowadzenia połowów w miejscach występowania morświna kalifornijskiego nie jest proste. Połowy ryb stanowią bowiem podstawę utrzymania lokalnej ludności - to główne źródło dochodów w regionie.
Występowanie: Zatoka Kalifornijska, Meksyk.
Wielkość populacji : mniej niż 200 osobników.

Ten najrzadszy z lemurów słynie ze swoich potężnych szczęk, którymi łamie grube pędy bambusa (im zawdzięcza swoją angielskojęzyczną nazwę - greater bamboo lemur) - podstawę swojej diety. Odkryty w 1870 roku gatunek przez prawie pięćdziesiąt lat uważano za zupełnie wymarły. Ponownie odkryto go w 1972 roku. Dziś główne zagrożenie dla tego gatunku stanowi niszczenie siedlisk poprzez nielegalną wycinkę i wypalanie lasów deszczowych.

Występowanie: lasy deszczowe Madagaskaru.
Wielkość populacji: 100-160 osobników.

Ta niezwykła, zachwycająca swoim ubarwieniem traszka słynie z niezwykłego tańca godowego wykonywanego przez samce, by zwabić samice. Występowanie traszek zagrosańskich ograniczone jest do zaledwie trzech szybko płynących strumieni południowych gór Zagros w Iranie. Istotnym zagrożeniem dla przetrwania tego gatunku jest rosnący popyt w nielegalnym międzynarodowym handlu zoologicznym. Drugim zagrożeniem jest degradacja środowiska, w którym występują - kurczenie się naturalnych siedlisk związane z pozyskiwaniem drewna, sztuczne spiętrzanie strumieni oraz rozprzestrzenianie się obcych gatunków karpi żywiących się jajami i larwami traszki. Gatunek ten w Iranie w teorii podlega ochronie prawnej (handel przedstawicielami tego gatunku jest nielegalny), jednak egzekwowanie przepisów jest niewystarczające.

Wielkość populacji: poniżej 1000 dorosłych osobników.
Występowanie: Iran, góry Zagrosańskie.

Nazwa gatunku pochodzi od wioski we wschodniej części Madagaskaru, gdzie został odkryty (dawniej - Tarzanville, obecnie - Ambodimeloka). Pośród wielu niezwykłych gatunków zwierząt zamieszkujących tę wyspę, zielono-żółty pasiasty kameleon prezentuje się wyjątkowo barwnie. Niestety w wyniku ludzkiej działalności (głównie rolnictwo) jego siedlisko zmniejszyło się zaledwie do trzech fragmentów lasów deszczowych o powierzchni mniejszej niż 10 km2 .

Wielkość populacji: nieznana.
Występowanie: wschodni Madagaskar.

Ogromny żółwiak szanghajski może ważyć nawet do 120 kg, a długość jego skorupy wynosi do 100 cm. Gatunek ten, dziś stojący u progu zagłady, odegrał istotną rolę w historii kultury Wietnamu. Prawdopodobnie to właśnie żółwiak szanghajski jest bohaterem legendy o złotym żółwiu związanej z jeziorem Hanoi. Ze względu na niszczenie siedlisk i polowania na te żółwie, żółwiaki są jednym z najbardziej zagrożonych gatunków na świecie. Liczebność całego gatunku to zaledwie 4 osobniki! Prowadzone przez naukowców próby rozmnożenia pozostałych przy życiu żółwiaków do dziś nie przyniosły efektów.

Wielkość populacji: 4 osobniki.
Występowanie: jeziora Hoan Kiem oraz Dong mo, Wietnam, Chiny.

Chitynowy pancerz tego niezwykłego, żyjącego na przestrzeni mniejszej niż 100 km kwadratowych pajęczaka, mieni się odcieniami błękitu. Głównym zagrożeniem dla tego gatunku jest niszczenie lasu, w którym żyje. Ze względu na niezwykłe ubarwienie, pajęczak ten jest też chętnie kupowany przez zagranicznych hodowców i kolekcjonerów.

Wielkość populacji: nieznana.
Występowanie: Indie, lasy liściaste prowincji Andra Pradesh.

Przez większość ubiegłego wieku, kiedy to całkowicie zniknęła z dwóch małych wysp u wybrzeży Jamajki, uważana za całkowicie wymarłą. Gatunek odkryto ponownie w 1970 roku na obszarze trudno dostępnych Hellshire Hills. Głównym zagrożeniem dla tego gatunku są drapieżniki wprowadzone do ekosystemu przez ludzi (np. mangusta) oraz zmiany środowiska związane z rozprzestrzenianiem rolnictwa. Dziś gatunek ten istnieje na obszarze zaledwie 10 km kwadratowych, w miejscu ściśle chronionym przed dostępem drapieżników przez system pułapek. Las będący ostatnim naturalnym siedliskiem iguany jamajskiej jest prawnie chroniony. Niestety ochrona ta jest niewystarczająca, a z obszaru występowania jaszczurki nadal pozyskuje się drewno używane do wyrobu węgla drzewnego.

Wielkość populacji: nieznana.
Występowanie: Jamajka, Hellshire Hills.

Jeden z 11 gatunków ptaków znajdujących się na liście 100 najbardziej zagrożonych gatunków na świecie. Swoją nazwę zawdzięcza unikalnemu kształtowi dzioba, przypominającego spłaszczoną łyżkę. Po upuszczeniu terenów lęgowych znajdujących się w rosyjskiej tundrze, ptak ten migruje do południowo-wschodniej Azji. Podczas swojej podniebnej wędrówki przemierza 800 km. Za główną przyczynę spadku populacji tego niezwykłego ptaka uważa się polowania oraz utratę naturalnych siedlisk wzdłuż szlaku migracyjnego.

Wielkość populacji: poniżej 100 par lęgowych.
Występowanie: Gniazduje w Rosji, by później migrować poprzez wschodnią Azję.

Nazwę zawdzięcza długim, chwytnym kończynom, które ułatwiają mu poruszanie się w zwartych koronach drzew, gdzie spędza większość życia. Co ciekawe, dłonie czepiaków wyposażone są tylko w szczątkowe kciuki. Ze względu na potrzebę zwrócenia uwagi na problem ochrony tych ssaków, czepiaki prawdopodobnie zostaną ogłoszone symbolem  Igrzysk Olimpijskich w Brazylii (w 2016 r.). Głównym zagrożeniem dla tego gatunku jest utrata naturalnych siedlisk i postępująca fragmentaryzacja lasów, przez którą poszczególne populacje czepiaków zostały od siebie oddzielone.

Wielkość populacji: mniej niż 1000 osobników.
Występowanie: lasy południowo - wschodniej Brazylii.