Czechy dla aktywnych. Idealne miejsca na wczesnojesienny trekking [BARDZO PRAKTYCZNE RADY]

Czechy - Czeskie Karkonosze*

Od kiedy Czechy wzięły rozwód ze Słowacją Karkonosze są najwyższymi górami w kraju. Oznacza to, że wchodząc na Śnieżkę od polskiej strony, zdobywa się przy okazji najwyższy szczyt Czech. Biorąc pod uwagę trudność szlaków, atrakcyjność widoków, a także stopień zniszczenia lasów czeskie góry niewiele różnią się od naszych, a miejscowości mają nieco mniej do zaoferowania pod względem krajoznawczym. Po czeskiej stronie góry opadają łagodniej niż po polskiej, a przez to doliny są dłuższe i nie tak malownicze (poza kilkoma wyjątkami). W wielu z nich asfaltowe drogi prowadzą do licznych schronisk. Chętnie spędzają tu czas rowerzyści, którzy korzystają z wielu przyjaznych tras.

Czeskie Karkonosze - oznakowania tras: Turystów z Polski mogą zmylić drogowskazy na szlakach w czeskich Karkonoszach, podające odległości w kilometrach, a nie czas przejścia, jak w naszych górach. Dlatego warto znać prosty przelicznik: 4 km to mniej więcej jedna godzina marszu, a przy różnicy wzniesień o 100 m w górę trzeba dodatkowo doliczyć około 9-10 minut. W czeskim systemie nie występują znaki czarne.

Wychodząc w góry, trzeba się odpowiednio przygotować. Grzbiety górskie są łagodne, ale klimat panuje tu surowszy od tatrzańskiego, a zimą grubość pokrywy śnieżnej niewiele ustępuje wyższym partiom niektórych pasm alpejskich. Zimą Karkonosze są bardzo niebezpieczne - głównie ze względu na niskie temperatury oraz brak możliwości orientacji w płaskim terenie szczytowym Głównego Grzbietu.

Czeskie Karkonosze - orientacja: Wstęp na teren Karkonoskiego Parku Narodowego jest bezpłatny. Najłatwiej dostępna miejscowość - Harrachov, czyli karkonoskie centrum skoków narciarskich - leży na zachodnich krańcach pasma. Dla wędrowców bardziej atrakcyjne są Špindleruv Mlýn i Pec pod Sněžkou, gdzie zaczynają się najważniejsze szlaki. Raczej nie warto liczyć na transport publiczny, co sprzyja planowaniu wędrówki, ponieważ odległości między poszczególnymi miejscowościami można i warto pokonać pieszo. Przed wyruszeniem w góry koniecznie trzeba kupić dobrą mapę - po polskiej stronie (na przykład w Szklarskiej Porębie czy Karpaczu) albo już na terenie Czech.

Czechy - Czeskie Karkonosze. Gdzie spać. Górskie ośrodki turystyczne to - można by rzec - jedno wielkie miejsce noclegowe. Hotele są często przepełnione, wolnych miejsc lepiej więc szukać w pensjonatach. Zimą trzeba pamiętać o wcześniejszej rezerwacji, a o innej porze roku zakwaterowanie najłatwiej znaleźć, korzystając z pomocy biura informacji turystycznej. Rezerwacja konieczna jest także w schroniskach górskich, zwłaszcza w sezonie.

Czechy - Czeskie Karkonosze / okolice Vrchlabi / shutterstock

Czeskie Karkonosze - info: Informacja turystyczna jest na wysokim poziomie. W Harrachovie działa Městské informačni centrum (Miejskie Centrum Informacyjne: Harrachov 150, przy głównej ulicy - www.harrachov.cz). Są tu komputery podłączone do Internetu. Obok elektroniczna tablica informuje o wolnych miejscach noclegowych. Dodatkowo na budynku umieszczono krótki opis miasta (w języku czeskim, nimieckim i polskim). Oprócz tego, również przy głównej ulicy, ale bliżej jej północnego wylotu, otwarto punkt informacyjny parku narodowego, udzielający informacji np. o poszczególnych szlakach (broszury po czesku, angielsku i niemiecku).

W Špindlerovym Mlýnie punkt informacji turystycznej znajduje się w centrum miasta, nieco na wschód od głównego placu (Turistické informačni centrum: ul. Svatopetrská 173 - www.mestospindleruvmlyn.cz). Infocentrum jest też w osadzie Předni Labská pod nr. 47 (2 km przed miejscowością od strony Vrchlabi - www.spindlmu.info). Punkt informacyjny parku narodowego otwarto w północnej części miejscowości, nad Łabą, przy głównej drodze.

Dobre biuro informacji turystycznej we Vrchlabi mieści się w pięknym domu z podcieniami na rogu rynku (Městské informační centrum: ul. Krkonošská 8 - www.muvrchlabi.cz). Miły i kompetentny personel nie tylko udziela informacji, lecz także zajmuje się rezerwacją noclegów w całych Karkonoszach. Punkt informacyjny parku narodowego znajduje się przy náměstí Míru 223.

Czeskie Karkonosze - schroniska górskie (boudy): Niektóre z nich mają standard i ceny hotelowe.

Brádlerovy Boudy (Špindlerův Mlýn 87).

Bumbálka (Labská 50).

Dvoračky (Rokytnice nad Jizerou).

Erlebachova bouda (Malý Šišák 109).

Josefova bouda (Špindlerův Mlýn 194).

Kladenská bouda (Pec pod Sněžkou).

Labská bouda (Špindlerův Mlýn 31).

Luční bouda (Pec pod Sněžkou).

Martinova bouda (Špindlerův Mlýn 29).

Medvědí bouda (Špindlerův Mlýn 84).

Moravská bouda (Špindlerův Mlýn 90).

Novopacká (Špindlerùv Mlýn 222).

Petrova bouda (Špindlerův Mlýn 89).

Staromísečná (Horní Mísečky 189).

Špindler (Špindlerův Mlýn 172).

Špindlerova bouda (Špindleruv Mlýn 108).

Vatra (Špindlerův Mlýn 91).

Vosecká bouda (Harrachov).

Výrovka (Pec pod Sněžkou).

* Późną jesienią (w listopadzie) schroniska górskie mogą być zamknięte.

Czechy - Czeskie Karkonosze latem / shutterstock

Czechy - Prachovské skály (Czeski Raj)

Prachovské skály, nazywane Bramą do Czeskiego Raju, są największym skalnym miastem na tym terenie. Niezwykłego kształtu ostańce o wysokości od 350 do 450 m to pozostałość po osadach piaskowych morza kredowego. Walory krajobrazowe i przyrodnicze tego zakątka doceniono już w 1933 r., tworząc rezerwat Skalni město (Skalne Miasto). Jest to zarazem najstarszy rezerwat przyrody na terenie Czech.

Za najlepszy punkt wyjścia na szlaki piesze Prachovskich skal uważa się hotel-restaurację Turistická chata, ok. 8 km na południowy wschód od Jičina. Zbiegają się w tym miejscu aż cztery szlaki. Obok chaty urządzono parking (50 Kč/dzień), a w kasie sprzedaje się "bilety wstępu do lasu" (15 IV-31 X 10.00-18.00; 50 Kč/30 Kč). Szlaki poprowadzono tak, że bez problemu można wrócić do samochodu zostawionego na parkingu. Najciekawsze miejsca widokowe na skałach są w południowej części miasta (np. Vyhlidka miru i Vyhlidka Českého ráje).

Czechy - Czeski Raj. Skalne Miasta Prachov / fot. Jaroslav Kuba Flickr.com CC BY

Czechy - Czeski Raj. Skalne Miasta Prachov / fot. Jaroslav Kuba Flickr.com CC BY

Czechy - Szumawa

Góry Szumawa, jedne z najstarszych w Europie, zawsze wyznaczały pogranicze między plemionami słowiańskimi a germańskimi. Ponad 120-kilometrowe pasmo, przypominające nieco nasze Beskidy, również dziś tworzy naturalną barierę między ziemiami czeskimi a niemieckimi i austriackimi. Gęsto zalesiony teren, do niedawna bezludny, obecnie na nowo odkrywają wędrowcy, miłośnicy spokoju, samotności i dzikich ostępów. Szumawa w połączeniu z Lasem Bawarskim jest największym obszarem leśnym w tej części Europy.

Po czeskiej stronie ochroną objęto 1630 km kw., z czego 690 km kw. zajmuje Szumawski Park Narodowy. Najwyższy szczyt, Plechý (1378 m n.p.m.), wznosi się niedaleko jeziora Lipno, niemal u zbiegu granic trzech państw. Niezwykle cenny dziewiczy fragment lasu, Boubinský prales, rozciąga się na południe od linii Vimperk-Prachatice. W Szumawie bierze początek ukochana rzeka Czechów - Wełtawa.

Tuż na wschód od głównego pasma Szumawy leży jezioro Lipno - powstały ze spiętrzenia Wełtawy największy zbiornik wodny w Czechach. Zaplecze turystyczne skupia się po północnej stronie jeziora, a względny spokój i ciszę można znaleźć na jego południowym brzegu.

Szumawa z roku na rok coraz lepiej przygotowuje się na przyjęcie turystów. Zagospodarowanie terenu odbywa się bez uszczerbku dla środowiska naturalnego, przybywa też kompetentnych punktów informacji turystycznej. Nie powinni rozczarować się ani piechurzy, ani rowerzyści, ani wodniacy, ani amatorzy białego szaleństwa.

Czechy - Szumawa / shutterstock

Szumawa pociągiem: Do Szumawskiego Parku Narodowego główne szosy prowadzą z Pilzna (przez Klatovy) i z Pragi (przez Strakonice). Równie łatwy dojazd jest także od strony Czeskich Budziejowic. Jeśli ktoś woli podróż pociągiem, zdecydowanie powinien wybrać malowniczą linię Czeskie Budziejowice-Volary. Ciągnie się ona wzdłuż jeziora Lipno, a po minięciu go, lawiruje między wzgórzami Szumawy. Najlepiej jednak zdecydować się na autobus, który w wielu miejscach jest jedynym poza rowerem pojazdem dopuszczonym do ruchu. Autem wolno przemieszczać się tylko po wybranych drogach.

Szumawa - orientacja: Park narodowy rozciąga się na południe od linii Železná Ruda - Zhůři - Kašperské Hory - Vimperk. Z szosy Vimperk-Horni Vltavice wyraźnie widać szczyt Boubin (1362 m n.p.m.). Raczej trudno pomylić go z położoną nieopodal, znacznie niższą górą o wdzięcznej nazwie Kupa (1044 m n.p.m.). W miejscowości Horni Vltavice trzeba skręcić na wschód i dojechać do osady Kaplice. Ulubiona przez narciarzy Železná Ruda (częstymi gośćmi są tutaj Niemcy) znajduje się na zachód od parku.

Szumawa - info: Sieć informacji turystycznej jest bardzo dobrze rozwinięta, o czym zaświadcza poniższy wykaz: Železná Ruda (Klostermanovo nám. 295 - www.sumava.net/itcruda), Kašperské Hory (ul. Sušická 399, przy wjeździe z Sušic - www.sumavanet.cz/ickhory, jest też miejski punkt informacyjny na rynku), Vimperk (nám. Svobody 42, przy wjeździe z dolnej części miasta - www.vimperk.cz). Punkty informacyjne można też spotkać w niektórych wioskach w górach, np. w Kvildzie (blisko kościoła) czy Modravie (przy głównym skrzyżowaniu).

Szumawa - gdzie spać w okolicach Szumawy: Prawie w każdej miejscowości można znaleźć jakiś pensjonat, hotelik albo schronisko. Niestety, w ostatnich latach region stał się bardzo popularny i latem bez wcześniejszej rezerwacji niemal nie sposób o wolne miejsca. W niektórych obiektach rezerwować trzeba już na początku roku. Jeśli ktoś ma samochód, dobrym wyjściem z sytuacji będzie zatrzymanie się nieco dalej od gór (np. w Prachaticach). Najlepszy sposób na poznanie Szumawy to wędrówka z namiotem, ale trzeba pamiętać, że biwakować wolno tylko w wyznaczonych miejscach. Szczegółowy wykaz noclegowni w wybranym rejonie Szumawy udostępniają odpowiednie punkty informacji turystycznej.

Czechy - Czeska Szwajcaria

Czeska Szwajcaria zawdzięcza nazwę XIX-wiecznym poetom. Słynie z fantastycznie ukształtowanych formacji skalnych i tajemniczych miast z kamienia. Rozciąga się na północ od Děčina i (w większej części) na wschód od płynącej do Niemiec Łaby. Najpiękniejsze miejsca skupiają się w okolicach wsi Mezni Louka i Jetřichovice, a na zachód od Łaby dorównuje im skalne miasto nad miejscowością Tisá oraz góra stołowa Děčinský Sněžnik. Niedawno na obszarze tym utworzono park narodowy. Przygraniczny region odwiedzają tłumy niemieckich turystów, co niekorzystnie wpływa na wysokość cen, ale jednocześnie powoduje wzrost jakości infrastruktury. Z Czeską Szwajcarią sąsiaduje niemiecka część skalnych cudów - Szwajcaria Saksońska.

Czechy - Czeska Szwajcaria / shutterstock

Czeska Szwajcaria - komunikacja na terenie Czeskiej Szwajcarii: Do Czeskiej Szwajcarii samochodem najłatwiej dojechać z Děčina. Kilkunastokilometrowa droga (obstawiona domami publicznymi) prowadzi do Hřenska - najniżej położonej miejscowości w Czechach (117 m n.p.m.). Stąd na wschód biegnie droga do Mezni Louki i Jetřichovic. Z komunikacji publicznej liczyć można jedynie na autobusy (linia kolejowa przebiega po drugiej stronie rzeki). Z Děčina do Hřenska (przejście graniczne) kursują co 2-3 godz. (20 min), natomiast do Mezni Louki i dalej 3-4 razy dziennie. Do Tisy dojazd jest utrudniony, ale zawsze można dotrzeć (autobusem albo pociągiem) do miejscowości Libouchec, przy trasie Děčin-Cieplice i linii kolejowej Děčin-Oldřichov u Duchcova (ok. 10 pociągów dziennie) i stąd podejść pozostałe kilka kilometrów na północ. W okolice Děčinskiego Sněžnika kursuje miejski autobus nr 11 z dworca autobusowego w Děčinie.

Czeska Szwajcaria - orientacja i informacje: Dobrym układem odniesienia jest szosa Hřensko-Jetřichovice. Największa atrakcja regionu - unikalny skalny most, tzw. Pravčická brána - wznosi się na północ od niej, stosunkowo niedaleko przystanku autobusowego Tři prameny. Malá Pravčická brána jest podobnie usytuowana w stosunku do szosy, tyle że dalej na wschód. Na południe od drogi płynie wąwozem rzeka Kamenice (Kamienica).

W głównych ośrodkach turystycznych zakwaterowanie zapewniają liczne hotele i pensjonaty, większość z własnymi restauracjami.

Biura informacji turystycznej: Hřensko  71, Informačni centrum Pravčická brána (przy samej bramie, www.pbrana.cz), Krásná Lipa, główny punkt informacyjny parku narodowego (Křinické náměstí 10), drugi punkt informacyjny parku narodowego jest też nieopodal hotelu Praha (drogą w stronę Mezni Louki). Mniejsze punkty informacyjne są też w innych miejscowościach.

Internet: www.ceskesvycarsko.cz, www.ceskosaskesvycarsko.info.

Warto zaopatrzyć się w mapę, np. wydaną przez Kartografię Praha Českosaské Švýcarsko (1:50 000), obejmującą także Szwajcarię Saksońską.

Czechy - Czeska Szwajcaria / shutterstock

Czechy - Jesioniki

Jesioniki - najwyższe góry Moraw, blisko polskiej granicy - cieszą się dużym powodzeniem wśród zapalonych piechurów i narciarzy. Najwyższym szczytem jest Praděd (Pradziad, 1491 m n.p.m.), któremu towarzyszy Velky Děd (Wielki Dziad, 1380 m n.p.m.) i Malý Děd (Mały Dziad, 1355 m n.p.m.). Idąc od tego ostatniego niebieskim szlakiem, można zobaczyć kaskady Vysokiego Vodopádu. Ponoć z Pradziada przy ładnej pogodzie widać Karkonosze i Tatry. Wokół głównego pasma Jesioników rozlokowało się kilka sympatycznych uzdrowisk, wśród których prym wiedzie Lázně Jesenik.

Jesioniki - wędrówki po Hrubým Jeseniku: Wędrówki najlepiej rozpoczynać z Červenohorskiego sedla (1013 m n.p.m.) - przełęczy, na którą z Kout nad Desnou prowadzi kręta stroma szosa (codz. kursuje nią do 10 autobusów na trasie Jeseník-Šumperk, w dni wolne od pracy mniej, oraz 3 lub 4 do Brna). Stoi tu hotel Červenohorské sedlo (www.cervenohorskesedlo.net, 225 miejsc, restauracja, parking) i schronisko Červnohorské sedlo (pokoje 2-, 4- i 6-osobowe; czynne w sezonie letnim i zimowym). Jest tu też tania samoobsługowa restauracja.

Czechy - Jesioniki / shutterstock

Wytyczony grzbietem szlak czerwony wiedzie stąd na Červeną horę (1333 m n.p.m., 45 min), pozwalającą nacieszyć oczy widokiem okolicy. Panorama pagórkowatej krainy roztacza się także ze szczytu Šeráka (1351 m n.p.m.), do którego idzie się dalej w tym samym kierunku - z przełęczy około 2 godz. 30 min. Na szczycie znajduje się schronisko. W drugą stronę z przełęczy szlak czerwony wiedzie w kierunku szczytu Praděda (10 km, ok. 3 godz.). Ta przyjemna trasa, przypominająca nieco karkonoskie, częściowo biegnie terenem zalesionym, a częściowo otwartym. Pod kopułą szczytową, niecałą godzinę przed szczytem, przycupnęło niewielkie schronisko Švýcárna (svycarna.cz; pokoje 2-, 3- i 4-osobowe) z restauracją. Na samym Pradědzie (szlak czerwony nie dochodzi do szczytu, trzeba zmienić szlak i dojść kawałek szosą) stoi 146,5-metrowa wieża z restauracją i hotelem (www.hotelpradedvysilac.cz; pokoje 3-5-os.) oraz noclegownią z 6-osobowymi pokojami bez łazienek. Panoramę okolicy można oglądać ze szczytu lub, jeszcze lepiej, z galerii widokowej umiejscowionej na wysokości 73 m, na którą wjeżdża się windą.

Czechy - Pálava

Na północ od miasta ciągną się po horyzont wapienne Pavlovské vrchy, a okolica nosi nazwę Pálava. Warto zapuścić się w labirynt pagórków i dolinek: powędrować zieloną ścieżką dydaktyczną z Mikulova, nacieszyć oczy rozległymi krajobrazami, zajrzeć do ruin zamków Sirotči hrádek i Divči hrad (bardziej okazały, z XIV w., rozbudowywany w XVI i XVII w.). Szlak kończy się po 10 km we wsi Dolni Věstonice, nad zalewem Nové Mlýny, znanej z cennych znalezisk archeologicznych. To tutaj wydobyto z mroków słynną prehistoryczną Venus, obecnie wystawioną w Morawskim Muzeum w Brnie. Mniej cenne znaleziska pokazuje lokalne muzeum.

W centrum Dolnich Věstonic warto zwrócić uwagę na kostel archanděla Michaela (kościół Archanioła Michała) i jego ładną białą wieżę ze schodkowym szczytem. Wewnątrz uwagę zwraca świetny dynamiczny ołtarz główny Lengelachera z około 1724 r. i gotyckie rzeźby drogi krzyżowej z początku XVI w. W tej samej miejscowości, powyżej kościoła (o drogę najlepiej zapytać miejscowych) wypada zajrzeć na Habanské náměsti (Gęsi Placyk). Otaczają go piwnice winne, które w przeszłości łączył korytarz tak duży, że mogły nim jeździć wozy. Korytarz przeszedł już do legendy, ale miejscowe wino jest tak dobre jak niegdyś. W okolicy zachował się młyn z 1575 r., który zbudowali baptyści (osiedlili się tu w XVI w.) na zlecenie Liechtensteinów.

Okolica jest niezwykle popularna wśród rowerzystów. Przed wyruszeniem na Pálavę najlepiej zaopatrzyć się w mapkę w punkcie informacyjnym w Mikulovie.

Palava - nfo: Przez Pálavę przejeżdża codziennie 7-8 autobusów z Mikulova. Aby dotrzeć tu samochodem albo rowerem, trzeba w Mikulovie skierować się na Milovice, a następnie skręcić w lewo, w stronę Pavlova.

Okolica ma niezłą bazę noclegową. Do tańszych miejsc zakwaterowania należy autokemping Merkur w Pasohlávkach, a do nieco droższych - pensjonat U Langrů na wschodnim krańcu Dolnich Vestonic. Przy nim również jest kemping, ale niezbyt porywający i niefortunnie usytuowany (przy samej szosie). Dobrym miejscem do zatrzymania się jest też miejscowość Pavlov.

Czechy - Pálava. Winnice Palavy letnia porą / shutterstock

Czechy - Adršpašsko-Teplické skály

Opisywany obszar ma kształt cypla wciśniętego między tereny Dolnego Śląska. Oprócz największej atrakcji - chętnie odwiedzanego rezerwatu skalnego Adršpašsko-Teplické skály, warto zwrócić uwagę na trochę niedocenione Broumovské stěny i sam Broumov, miasteczko z barokowym klasztorem Benedyktynów i drewnianą architekturą sakralną.

Adršpašsko-Teplické skály - komunikacja: Najlepszy sposób na zwiedzanie Adršpašsko-Teplickich skál to niespieszne wędrówki na piechotę, ale komunikacja publiczna przydaje się nawet zapalonym wędrowcom. Koleją najłatwiej dojechać z Náchodu do Teplic (do 18 dziennie; 30-40 min) i dalej do Meziměsti, gdzie można się przesiąść na pociąg do Broumova (ok. 10 dziennie; 13 min). Z Trutnova kręta linia kolejowa biegnie do Adršpachu i Teplic (7-9 dziennie; do 1 godz. 15 min). Autobusy kursują regularnie z Náchodu i Trutnova oraz między poszczególnymi atrakcjami (np. kilka połączeń na trasie Adršpach-Teplice i ok. 10 dziennie z Teplic do Broumova). Najprostsza droga samochodem prowadzi z Kudowy i Náchodu przez Hronov i Police nad Metují. Można też wybrać mniejsze przejście graniczne w Tłumaczowie albo jeszcze dalsze - na południowy wschód od Mieroszowa. Przy obu skalnych miastach znajdują się płatne parkingi.

Orientacja i informacje: Rezerwat Adršpašsko-Teplické skály utworzono około 25 km na północ od Náchodu, mniej więcej w połowie drogi między Trutnovem a Broumovem (ten z kolei leży parę kilometrów od przejścia granicznego w Tłumaczowie). Broumovské stěny znajdują się na południowy zachód od Broumova. Przy wejściu do Adršpašskich skál stoi kiosk informacyjny (www.skalyadrspach.cz), pomocą może też służyć miła obsługa w kasie wejściowej do Teplickich skál. Ponadto mapy i przewodniki, również w polskiej wersji językowej, można kupić w prywatnych sklepikach z przekąskami, usytuowanych wokół parkingów. W Broumovie biuro informacji turystycznej (Mírové náměstí 56, www.broumov.net) działa przy rynku i cieszy się dość dobrą opinią. W Teplicach biuro informacji turystycznej jest na ul. Horni 13 (www.teplicaskaly.com).

Noclegi. Miejsc noclegowych nie brakuje, szczególnie pensjonatów. Należy jednak pomyśleć o rezerwacji, zwłaszcza planując pobyt weekendowy.

Czechy - Adrespach / shutterstock

Czechy - Park Narodowy Podyji

Park Narodowy Podyji rozciąga się wzdłuż granicy austriackiej, między Znojmem a Vranovem nad Dyji, na 62 km kw. Chroni głównie niezwykle malowniczą, głęboką do 220 metrów dolinę rzeki Dyji. Zwiedzanie parku ułatwiają szlaki piesze i rowerowe, a jest co zwiedzać, bo oprócz skarbów natury kryją się tutaj ruiny starych zamczysk.

Wędrówkę najlepiej rozpocząć z którejś z trzech miejscowości: Znojmo, Vranov i Čižov. W tej ostatniej jest punkt informacyjny i niewielka wystawa. Wzdłuż całego parku prowadzi główny szlak, oznaczony na czerwono. Zaczyna się w Znojmie i wiedzie parkowymi wzgórzami, mijając liczne punkty widokowe i kilkakrotnie schodząc nad rzekę. Kończy się we Vranovie nad Dyji, gdzie zwiedzających zaprasza zamek.

Park Narodowy Podyji - komunikacja: W dni powszednie między Znojmem a Vranovem kursuje dużo autobusów (w weekendy nieco mniej). Kilka razy dziennie jeździ autobus trasą Znojmo-Šumná-Bitov-Lubnice. Jeżeli ktoś zamierza zwiedzić zamek Cornštejn, powinien wysiąść na przystanku Bitov most i przejść przez most na drugą stronę zalewu.

Park Narodowy Podyji - info: Dyrekcja parku narodowego mieści się w Znojmie przy ul. Na Vyhlidce 5 (www.nppodyji.cz). Główny punkt informacyjny działa w Čižovie (duży budynek na końcu wsi; zmotoryzowani muszą zostawić samochody kilometr wcześniej i przejść przez wieś), skąd niedaleko do pieszego przejścia granicznego. We Vranovie nad Dyji bardzo pomocny punkt informacji turystycznej urzęduje w centrum przy rynku (Náměsti 47, www.vranovsko.cz, www.vranov-region.cz).

Park Narodowy Podyji - gdzie spać: We Vranovie i okolicy noclegi oferują m.in. Zamecký hotel (powyżej rynku, www.zameckyhotelvranov.cz; 68 miejsc), hotel Pod zámkem (Náměsti 45, 50 miejsc).

Czechy - Rzeka Dyja / shutterstock

Czechy - Třeboňsko

Třeboňsko trafiło na Listę Światowego Dziedzictwa Kulturalnego i Przyrodniczego UNESCO ze względu na skarby przyrody. Utworzony w 1977 r. rezerwat obejmuje stawy rybne. Pierwsze zbudowano w XIII w., a okres ich największego rozwoju przypadł na wiek XVI. Przez stulecia nie zatraciły swojej funkcji i do dziś stanowią istotną gałąź lokalnej gospodarki. Tradycyjne odławianie ryb odbywa się we wrześniu.

Czechy - Třeboň: Miasto  warto odwiedzić ze względu na przyjemną starówkę, częściowo otoczoną murami, w których zachowało się kilka bram, oraz zamek Petra Voka - ostatniego z Rožmberków. Na zachód od Starego Miasta rozciąga się Zámecký park - teren zielony, pozwalający odetchnąć po trudach zwiedzania. Na północ od miasta błyszczy tafla największego ze stawów - Rožmberka.

Komunikacja: Z Czeskich Budziejowic prowadzi tu główna szosa (25 km na wschód). Autobusy ze stolicy Czech Południowych odjeżdżają mniej więcej co godzinę (25 min jazdy) i prawie tak samo często (30 min) z Jindřichowego Hradca. Dojazd pociągiem z Czeskich Budziejowic może sprawić trochę trudności, ponieważ nie łączy ich z Třeboniem bezpośrednia linia kolejowa. Trzeba jechać przez położone zupełnie nie po drodze Veselí nad Lužnici. Za to trasa z Veseli do granicy austriackiej przecina Třeboňsko przez sam środek, dzięki czemu krainę tę można poznać, wyglądając po prostu przez okno pociągu (do 14 dziennie, z Veselí do Třebonia - 30 min). Poza tym mknie tędy międzynarodowy pociąg relacji Praga-Wiedeń.

Orientacja i informacje: Marsz z dworca kolejowego na autobusowy zajmuje około kilkunastu minut. Biuro informacji turystycznej (www.trebon-mesto.cz, www.regiontrebonsko.cz) mieści się przy Masarykovo nám. 103. Informacja uzdrowiskowa: Lázně Aurora, ul. Lázeňská 1001 (www.aurora.cz); Bertiny lázně, ul. J.K. Tyla (www.berta.cz).