Sokotra to wyspa, która nie pasuje do naszej planety. Mówi się o niej "Alien Island" - wyspa obcych. Wyróżnia się charakterystyczną roślinnością i krajobrazem. Leży na Oceanie Indyjskim 350 km od brzegu Afryki. To wciąż nieodkryty ląd, gdzie rośnie kilkadziesiąt endemicznym gatunków roślin niespotykanych nigdzie indziej na świecie - m. in. parasolowata dracen, czyli tzw. smocze drzewo. Są tu wspaniałe laguny, wydmy z delikatnego koralowego piasku utworzone dzięki monsunom, drzewa o niespotykanych kształtach - przestrzeń nieskażona cywilizacją.
Boliwijska pustynia Salar de Uyuni nazywana jest największą solniczką świata. To pozostałość po wyschniętym słonym jeziorze w Andach. Bezbrzeżne, solne pustkowie, jedna z największych atrakcji krajobrazowych Boliwii. Zajmuje powierzchnię 10,582 km2 i zawiera ok. 10 miliardów ton soli!
Na zdjęciach z satelity jest zaledwie kroplą rozlanego mleka. W oczach spacerującego człowieka rozciąga się po horyzont, sprawiając że wysokie lodowce na jej brzegach przypominają z oddali niewielkie pagórki. W pobliżu są buchające parą gejzery, silnie mineralizowane, mieniące się różnymi kolorami laguny i pachnące siarką jeziora. Salar de Uyuni szczególnie niezwykła jest w porze deszczowej, gdy jej powierzchnia przypomina taflę lustra.
Prawie 1300 kopców, porośniętych trawą tworzy jeden z najbardziej unikatowych krajobrazów na naszej planecie. To Czekoladowe Wzgórza - cud przyrodniczy Filipin. Znajdują się na wyspie Bohol, leżącej na Morzu Mindanao. Stożki mają od 30 do 100 metrów wysokości. Wznoszą się na ponad 50 kilometrach kwadratowych. Naukowcy od lat zastanawiają się nad tym, jak powstał ten niezwykły krajobraz. Teorii jest kilka. Najprawdopodobniej pasmo wapiennych wzgórz jest wynikiem procesu wietrzenia skał. Inna teoria mówi, że kopce powstały po wybuchu wulkanu, który wyrzucił ogromne bloki skalne, a te z czasem zostały pokryte warstwą wapienia. Według jednej z miejscowych legend jest to zaś krajobraz po bitwie dwóch olbrzymów, rzucających w siebie skałami. skąd taka nazwa? Szorstka trawa na kopcach w porze suchej (od lutego do maja) nabiera brązowej barwy pod wpływem gorącego słońca.
Park Narodowy Skamieniałego Lasu położony jest na północnym wschodzie stanu Arizona. Nazwa tego parku pochodzi od skamieniałych drzew, które niegdyś tworzyły las, a dzisiaj w postaci kamieni rozrzucone są na całym obszarze. Park Narodowy Skamieniałego Lasu został założony w 1962 roku i zajmuje powierzchnię 378 km.kw. Drzewa, które tworzą surrealistyczny krajobraz, uległy skrzemionkowaniu z zachowaniem całej struktury tkanek. Dzięki temu zawierają kryształy kwarcu, ametystów, agatu i jaspisu.
Kolumbijska rzeka Caño Cristales uznana jest przez turystów i podróżników, którzy ją widzieli za najpiękniejszą rzekę świata. Płynie po bardzo zróżnicowanym terenie, o fascynującej rzeźbie, zaskakuje mnogością wodospadów, strumieni, lejów i kaskad. Przez większą część roku wygląda jak każda inna rzeka - toczy ciemną wodę, a głazy porastają zielone mchy. W krótkim okresie między porą deszczową a suchą kiedy następuje jednak zakwit mchów i glonów, rzeka zabarwia się na niesamowite kolory - nazywana jest wtedy rzeką pięciu kolorów.
Do momentu wydania zdjęć lotniczych w 1980 roku, ten rozległy teren w Australii Zachodniej był mało znany reszcie świata. Zajmuje trudno dostępny obszar o powierzchni 239 723 ha. Znajduje się na nim jednak coś niezwykłego - charakterystyczny masyw Bungle Bungle, który od 20 mln lat poddawany jest nieustannej erozji oraz innym zjawiskom geologicznym, biologicznym i klimatycznym. Dzięki nim uformowały się tu niesamowite skalne formacje - liczne wieżyczki i stożki o stromych zboczach. Swój wyjątkowy kolor zawdzięczają pomarańczowym algom oraz czarnej krzemionce. Z góry wyglądają wyjątkowo fantazyjnie.
Niezwykłe jezioro położone jest na północ od granicy stanu Waszyngton i Kolumbii Brytyjskiej w Kanadzie. W języku miejscowego plemienia jezioro nosi nazwę - Kliluk. Wygląda jak sitko. Dlaczego? Kiedy woda paruje pod wpływem nagrzewania przez słońce, jezioro dzieli się na mnóstwo małych stawów. Ich kolory to efekt wielkiej koncentracji minerałów w wodzie.
Dolina Wadi Rum w Jordanii to jedna z najpiękniejszych pustyń na świecie i jedna z największych atrakcji turystycznych Jordanii. Pustynny krajobraz Wadi Rum urozmaicają wspaniałe formacje skalne z granitu lub piaskowca, łuki i wąwozy. Dolina była w okresie prehistorycznym zamieszkiwana, na skałach podziwiać można malunki mające ok. 12 tysięcy lat. Ten pustynny krajobraz urzeka każdego, kto tu przybędzie.
Liczne wulkany błotne w Azerbejdżanie i na wybrzeżu Morza Kaspijskiego są ewenementem w skali świata. Znajduje się ich tu prawie 700 - to więcej niż połowa wszystkich tego typu tworów na świecie. Można je podziwiać m.in w okolicach miasta Kobustan. To niezwykłe góry zaschniętego błota sięgające nawet ponad 500 metrów wysokości, które bulgocząc wypluwają z głębi Ziemi kleistą maź.
Pamukkale znaczy dosłownie "zamek z bawełny" i kiedy pierwszy raz ujrzymy to miejsce, nie odmówimy słuszności temu porównaniu. Na zboczu tureckiego wzgórza powstały naturalne tarasy, zwane trawertynami, między którymi od 14 tysięcy lat przedzierają się termalne wody. Woda bogata jest w liczne sole mineralne, a przede wszystkim w węglan wapnia tworzący nieprawdopodobną szatę naciekową. Tarasy wyglądają niczym olbrzymia biała ściana z ubitego śniegu czy soli wygięta w kształt podkowy.
The Wave, czyli Fala to niezwykłe formacje skalne, które można zobaczyć w rezerwacie Paria Canyon, na granicy stanów Arizona i Utah. To dzieło z piaskowca wygląda jak fotomontaż. Wiatr i deszcz wyrzeźbiły skały tak, że ich powierzchnia wygląda jakby falowała. Piaskowe formacje układają się w tęczowe barwy. Dziennie ten cud natury zobaczyć może tylko 20 szczęściarzy. Dzięki ograniczonej liczbie zwiedzających można zrobić absolutnie wyjątkowe zdjęcia. Nikt nie wchodzi w kadr. Widać tylko wielkie przestrzenie, jakby nie z tej planety.
Oko Sahary (lub Oko Afryki) Mauretania
To tajemnicze zjawisko geologiczne leży na zachodnim krańcu Sahary w granicach terytorium Mauretanii. Najlepiej prezentuje się z dużej wysokości, ponieważ jego średnica mierzy aż 50 kilometrów. Dokładnie widać je na zdjęciach satelitarnych NASA. Oko Sahary (Richat Structure) to formacja skalna o niejasnej genezie. Wśród naukowców krążą bardzo różne teorie na temat jej powstania. Badacze tego zjawiska długo przypisywali mu wulkaniczne pochodzenie. Obecnie uważa się, że Oko Sahary to wypiętrzona skała osada uformowana wskutek erozji. Od czasu pierwszych misji kosmicznych w latach sześćdziesiątych, przykuwa ono uwagę szczególnie fizyków i geologów.
Wielki Kanion, USA
Wielki Kanion znajduje się w Arizonie. W dole płynie rzeka Kolorado, która z wysokości kilometra jest ledwo widoczna i przypomina raczej błotnistą strugę. W niektórych miejscach kanion liczy nawet powyżej dwóch kilometrów głębokości; jest długi prawie na 350 kilometrów. Zbocza kanionu zbudowane są z różnych rodzajów skał m.in. iłów, łupków i piaskowców, a każda z warstw ma nieco inny kolor. Kanion liczy 17 mln lat - w skałach osadowych znajdują się skamieniałości z początków formowania się tej doliny. W 2007 roku w zachodniej części zbudowano najwyższą na świecie platformę widokową, z której wspaniale widać panoramę kanionu. Mieści się ona na wysokości 1,2 km.