Kuchnia polska. Dania zaskakujące obcokrajowców

Zupy są naszym narodowym przysmakiem - dla wielu stałym elementem polskiego obiadu. Do najbardziej znanych, specyficznych polskich zup, należą barszcz biały, żur staropolski, barszcz czerwony, zupy grzybowe, zupa ogórkowa. Ogórkowa często jest dla obcokrajowców całkowitym zaskoczeniem. Ogórki i to kiszone nie kojarzą im się kompletnie zupą. Zupa ta jest szczególnie trudna do zaakceptowania dla Włochów i Hiszpanów. Obcokrajowcy mają też często wątpliwości związane z tradycyjną świąteczną potrawą, na której nazwie łamią sobie język. Barszcz, bo o nim mowa może być bowiem czerwony, biały, do kategorii tej można też dopisać żurek z jajkiem. Jak je rozróżnić? Wszystkie są nowością. Czerwona zupa z buraków, której intensywna barwa bardziej kojarzy się z farbą niż jedzeniem to dla nich często kompletne zaskoczenie. Niewielu jest też obcokrajowców, którzy bez chwili namysłu zabrali się do jedzenia klasycznego polskiego przysmaku, czyli żuru z białą kiełbasą. Coraz więcej cudzoziemców przyjeżdża jednak do Polski na święta. Barszcz z uszkami, czy żurek zaliczają później do najlepszych polskich potraw.

Flaki to dla niektórych obcokrajowców to kompletna egzotyka. Zresztą nie tylko dla obcokrajowców. Także wielu Polaków nie może przemóc swojej niechęci do zupy z fragmentów wołowego żołądka. Nazwa dania działa zniechęcająco chyba w każdym języku. Agencja badania opinii publicznej Pentor przeprowadziła w 2010 roku badania, które wykazały, że to właśnie flaki są najmniej lubianą polską potrawą wśród obcokrajowców odwiedzających Polskę. To dziwne, gdyż flaki znane są także w innych krajach m.in. Francji, Portugalii. Są przyrządzane na wiele sposobów i nie budzą kontrowersji. Nowością są jednak np. dla Anglików. Entuzjastów znajdą zaś z pewnością wśród Szkotów, których tradycyjna narodowa potrawa higgis to żołądek nadziewany m.in. owczymi podrobami. Flaki to przy tym nic obrzydliwego. Szkoda, że pierwsze zetknięcie z flakami, tak szybko zniechęca obcokrajowców. Dobrze przyrządzone są bowiem bardzo smaczne i pożywne.

Choć chleb ze smalcem to raczej przekąska nie potrawa, ale nie można go na tej liście pominąć. Na przykład dla niektórych Włochów, Hiszpanów chleb posmarowany ekstremalnie tłustym smalcem to ohyda. Smalec przygotowywany ze słoniny lub boczku z dodatkiem cebuli i przypraw podaje się na dodatek z kiszonymi (czyli zepsutymi ich zdaniem) ogórkami. Dla cudzoziemców smalec jest za tłusty, tym bardziej, że jest to tłuszcz pochodzenia zwierzęcego. Przełamanie niechęci następuje zwykle przy kieliszku wódki. Okazuje się wówczas, że chleb ze smalcem to wspaniała przekąska podczas biesiadowania.

Pyszna kaszanka z grilla lub smażona z cebulą smakuje obcokrajowcom dopóki nie dowiedzą się jak się ją robi. Wyrabiana jest z kaszy gryczanej lub jęczmiennej, przypraw i krwi. A ten ostatni składnik jest dla niektórych nie do przyjęcia. Także salceson przygotowywany z głowiny wołowej lub wieprzowej z dodatkiem podrobów, krwi i przypraw ma niewielu fanów wśród obcokrajowców.

Wśród nietypowych zdaniem niektórych cudzoziemców napojów można wymienić zsiadłe mleko. Bo niby po co spożywać zepsute mleko? Tymczasem dla wielu Polaków nie ma nic lepszego w upalny letni dzień niż młode ziemniaki z koperkiem i masełkiem, a do tego miseczka zsiadłego mleka. Zsiadłe mleko jest także podstawą popularnej w Polsce zupy chłodnika - dla obcokrajowców zupy dziwnej, bo zimnej.

Pewnie jest jeszcze wiele polskich potraw, które mogą się wydawać obcokrajowcom dziwne. Jeśli macie związane z tym doświadczenia zapraszamy do dzielenia się nimi w komentarzach.