Słodycze narodowe - czym zajadają się dzieci w różnych krajach świata?

Różnorodność słodyczy indyjskich jest ogromna. Słodycze w Indiach różnią się jednak od tych, które znamy i dla większości turystów są zbyt słodkie. Ciastka i desery najczęściej przygotowywane są z ryżu lub mleka, a orzechy stanowią częsty dodatek. Najpopularniejsze słodycze indyjskie składają się z cukru, khoi (mleka odparowanego do tego stopnia, że można z niego robić kulki) barwników i srebrnej powłoki, której nie należy usuwać, gdyż jest jadalna. W indyjskich sklepach i na bazarach kupić można m.in. laddu - żółte kulki z pureé z ciecierzycą, maczane w syropie, oraz oblepione kawałkami migdałów i orzechów. Kolejne popularne kulki to rasagulla - małe, słodkie kulki serowe w syropie kardamonowym lub gulab dżamun - kulki mleczne w syropie różanym. Ulubiona przekąska mieszkańców Indii pałaszowana na śniadanie lub do herbaty to dżelabi - różnego kształtu pomarańczowe chrupiące i ociekające syropem ciasteczka wyrabiane z mąki zmieszanej z szafranem.

Typowymi smakołykami kuchni północnych Indii są barify - mleczne ciasteczka z czystego mleka lub z dodatkiem wiórków kokosowych i orzechów, a także kulfi - bardzo kaloryczne lody orzechowe. Indie słyną także z chałwy. Chałwy powstają z bardzo różnych składników np. z marchewki, kaszy manny, jajek. Warto wiedzieć, że w Indiach karmienie kobiety słodyczami z ręki, to jedna z najwyższych form jej uwielbienia. Zwyczaj ten praktykowany jest szczególnie na ślubach hinduskich.

Włosi to mistrzowie w wymyślaniu i tworzeniu ciast oraz deserów. Wenecki przysmak - tiramisu (co znaczy "ocknij się"), skomponowany z serka mascarpone, masy jajecznej i biszkoptów nasączonych likierem stał się światowym hitem wśród deserów.

Do Toskanii warto wpaść na cantuccini, chrupiące ciasteczka z migdałami, żurawiną lub kandyzowanymi owocami, riciarelli, czyli ciastka z migdałami i miodem oraz cenci toscani bardzo cienkie kawałki słodkiego ciasta smażone i posypane cukrem pudrem.

Międzynarodową sławę zdobył lombardzki przysmak panettone - baba drożdżowa z rodzynkami. Będąc w Neapolu spróbować warto smażonych w głębokim oleju słodkich kulek miodowych - struffoli często obsypanych cukierkowymi drażetkami. Popularne w całym kraju są frittelle, czyli kawałki smażonego ciasta posypane cukrem pudrem lub zanurzone w miodzie, przypominające nasze pączki. Niestety dostępne tylko w okresie karnawału.

Owoce, miód, migdały stanowią podstawę wszelkiego rodzaju słodkich wypieków w Grecji. Tradycyjne greckie słodycze wytwarzane z owoców to np. lukumi - galaretki wyrabiane z miąższu winogron obtaczane w słodkim cukrze pudrze. Grecy uwielbiają też pączki drożdżowe, w których wszystko co najlepsze znajduje się na zewnątrz, ponieważ po usmażeniu zanurza się je w syropie, który skleja składniki i...ręce jedzącego.

Wśród wielu słodyczy, które oferuje kuchnia grecka na szczególną uwagę zasługuje chałwa, często uzupełniana dodatkiem migdałów lub orzechów. Salonikos, typowa grecka chałwa sezamowa, jest często zapiekana - plasterek chałwy pakuje się w folię aluminiową i krystalizuje w piekarniku. Podaje się ją potem z lodami i owocami.

Greckie ciastka są małe, ale bardzo słodkie. Tradycyjne bożonarodzeniowe ciasteczka melomakarona lepią się od miodowego syropu i nie da się ich zjeść zbyt dużo. Do ulubionych ciasteczek Greków należą też migdałowe kuleczki - amygdalota - aromatyzowane wodą różaną lub pomarańczową. Świątecznym przysmakiem są maślane ciasteczka kourabiedes obsypane bogato cukrem pudrem, aromatyzowane czasem ouzo. Warto spróbować też pasteli - słodkich greckich batoników sezamowych. Prawdziwą bombą kaloryczną jest lukumades - gotowane w oliwie ciasto, zalane miodem i kataifi - drobno posiekane migdały i orzechy w cieście, pieczone i zalane rozpuszczonym cukrem.

Deserowym przebojem Grecji jest ponadto baklava. Najsłodsze ciasto greckie to galaktobureko - przekładane masą z jajek i mleka, pieczone i zalane syropem cukrowym. Będąc w Grecji słodycze można nabyć w piekarniach zwanych zaharoplastion, gdzie serwowane są jako dodatek do mocnej kawy.

Hiszpania jest podobno pierwszym krajem na świecie, który poznał smak czekolady. To hiszpańscy mnisi opracowali receptę na przyrządzanie napoju z ziaren kakaowca. W Barcelonie w 1780 roku powstała też pierwsza maszyna do wyrobu czekolady. Hiszpanie ubóstwiają czekoladę do dziś. Często rozpoczynają swój dzień od filiżanki gorącej czekolady i churros - popularnych hiszpańskich ciastek śniadaniowych smażonych w głębokim oleju, które powinno się moczyć właśnie w czekoladzie. Znanym hiszpańskim smakołykiem są też pączki i oponki z ciasta parzonego. Często są pokryte cukrem lub maczane w dipie czekoladowym. Podczas świąt Bożego Narodzenia w Hiszpanii je się turron - rodzaj nugatu z miodu, cukru i białek jaj oraz orzechów np. piniowych, podawany w postaci kostek. Ciekawym świątecznym przysmakiem w Hiszpanii są polvorones bardzo kruche ciasteczka np. z migdałami, cynamonem. W Katalonii wśród słodkości króluje krem kataloński -hiszpański odpowiednik kremu brule. Krem kataloński w odróżnieniu do francuskiego deseru przyrządzany jest z mleka z dodatkiem cynamonu, cytryny. Hiszpanie jedzą ponadto dużo owoców

W niewielkiej Belgii znaleźć można około 2000 sklepów wyłącznie z czekoladą i 12 fabryk czekolady. Bruksela zaś to najbardziej czekoladowa stolica świata. A to dlatego, że belgijska czekolada uznawana jest za najlepszą na świecie. Marki czekoladowe to symbol Brukseli podobnie jak instytucje UE. W całym mieście pełno jest sklepików z ręcznie wykonanymi, czekoladowymi czekoladkami o niesamowitych kształtach i smakach. Z czekolady słynie także Brugia, średniowieczne miasto na północy Belgii. W Brugii znajdują się wspaniałe sklepy z czekoladą i pralinami, czyli czekoladkami wypełnionymi gęstą masą orzechową. Rodzajów belgijskich czekoladek są dziesiątki. Oprócz pralin zajadać się tu można czekoladkami wypełnionymi likierami, karmelem, marcepanem i kandyzowanymi owocami w czekoladzie w różnych smakach. Belgowie nie żyją jednak tylko czekoladą. Kupują także ogromne ilości żelek i marcepanu o różnych smakach odkrajanego z kilkukilogramowych batonów. Belgia to raj dla łasuchów.

W Bangkoku wybór słodyczy i deserów jest ogromny. Na deser po większym posiłku je się na przykład kluay buat chil, czyli kawałki bananów duszone w nasączonej aromatem śmietance kokosowej. Podobny przysmak to kluay khaek, czyli plastry pokrojonego wzdłuż banana umoczone w kokosie i obtaczane w mące, a następnie usmażone na głębokim tłuszczu na chrupko.

W Tajlandii popularne są też thap thim krawb - malutkie kawałeczki kasztana wodnego obtoczone w tapiokowej mące, pofarbowane na czerwono, podawane w mieszaninie słodzonej śmietanki kokosowej i lodów. Na ulicach zobaczyć można sai sai - słodycze z ryżu, cukru i kokosa, które zawija się w liście bananowca po uprzednim gotowaniu nad parą wodną. Dostępne są także sai sai z melona, banana, a nawet dyni. Kolejna słodka przekąska dostępna na ulicach Tajlandii to khanom beuang, czyli różki z cieniutkich wafelków, wypełnione kokosem, strzępkami żółtka ugotowanego w syropie, słodzonymi suszonymi krewetkami, kolendrą i cukrowym kremem. Słodycze robi się w Tajlandi także z leguminy ze śmietanki kokosowej. Legumina sangkhya maphrao awn przyrządzana jest z gęstej śmietanki kokosowej, cukru palmowego i jajek - wszystkie to dusi się w orzechu kokosowym lub w małej dyni.

Dziwnym i ciekawym deserem tajskim jest kanapka z...lodami. Lody kokosowe serwowane są w bułce wraz z kleistym ryżem i orzeszkami. W Tajlandii można zjeść także wspaniałe naleśniki na słodko ze świeżymi owocami i różnymi polewami. Regionalnym przysmakiem prowincji Ajutthaja jest tzw. azjatycka wata cukrowa - Roti Sai Mai, którą przed skonsumowaniem zawija się w cieniutkie naleśniki. Można tak jeszcze wiele wymieniać...