Cypr: Smakuje egzotycznie [KUCHNIA NA CYPRZE]

Cypryjska kuchnia to egzotyczna mieszanka smaków śródziemnomorskich i orientalnych, z niewielką - na szczęście - domieszką wpływów brytyjskich.

Na Cyprze jedzenie jest jednym z najważniejszych elementów życia towarzyskiego. Biesiady i spotkania rodzinne zawsze odbywają się przy zastawionych stołach. Dlatego kulminacyjnym momentem odkrywania wyspy dla każdego turysty powinno być poznanie cypryjskiej kuchni.

Cypr: Mięso, ser i oliwki

Do najbardziej popularnych dań na Cyprze należą: kleftiko - mięso jagnięce pieczone w piecu ziemnym, musaka - zapiekanka z mielonego mięsa jagnięcego z bakłażanem, gotowanymi ziemniakami, cukinią i papryką, seftalia - pikantne kiełbaski z aromatycznymi ziołami, mięsne kuleczki keftedes, szaszłyk wieprzowy souvlaki, a także taramosalata - danie z ikry ryb łososiowatych z ziemniakami i jogurtem.

Do potraw podaje się sałatę z serem feta i oliwkami oraz bułkę pitę z gęstymi sosami tzatziki (jogurt, świeże ogórki i liście mięty) lub tahiti (sos sezamowo-czosnkowy). Wszystko na bazie świeżych, miejscowych składników z dodatkiem mieszanki ziół i przypraw oraz dużej ilości oliwy z oliwek. Nie można też zapomnieć o tradycyjnym, półtwardym białym serze halloumi, produkowanym od wieków z mleka koziego i owczego. Je się go na śniadanie, lunch, obiad i kolację. Może być grillowany, smażony albo gotowany, podawany sauté albo dodawany do sałatek, mięs, makaronów, pizzy, owoców czy zupy.

Cypr: Wino faraonów i krzyżowców

Cypr ma również bardzo długie tradycje winiarskie. Wyspa dostarczała trunki egipskim faraonom, król Salomon sławił je w poematach, cieszyły się też dużą popularnością wśród starożytnych Greków i Rzymian. Specjalnością wyspy jest słynna słodka commandaria. Według legendy została stworzona dla Ryszarda Lwie Serce i krzyżowców, ale jej receptury sięgają drugiego tysiąclecia przed Chrystusem. Nazwa pochodzi od siedziby rycerzy zakonu świętego Jana, którzy eksportowali trunek na europejskie dwory. Jego rodzynkowo-miodowy smak i aromat zachwycał wielu władców Europy, a picie commandarii było oznaką przynależności do wyższych klas społecznych.

Tajniki i historię tego wyjątkowego wina można dziś zgłębić w prywatnym muzeum w wiosce Erimi. W tym miejscu wspomnijmy tylko, że commandarię produkuje się z winogron ciemnej odmiany mavro i białej xynisteri. Zbiera się je dosyć późno i suszy na słońcu co najmniej przez tydzień, aby zwiększyć zawartość cukru.

Sposobem na odkrycie sekretów sztuki winiarskiej może być też spacer jednym ze szlaków winnych. Wiele z nich wytyczono w okolicach Pafos i Limassol. Na południowych stokach gór Troodos rozlokowały się z kolei tzw. winne wioski. Za ich stolicę uważa się Omodos, w sezonie - prawdziwą turystyczną mekkę, poza sezonem - wioskę nieco senną, ożywającą jedynie w godzinach przyjazdu wycieczek.